December 17, 2021

เรื่องราวน่ารักน่ารักในวันนี้เป็นเรื่องราวของเพื่อนของเราท่านหนึ่งกับเจ้าแรคคูนตัวน้อยที่เกิดขึ้นเมื่อสามปีที่แล้ว กับคุณนิกกี้ โรบินสันเมื่อบังเอิญได้ไปพบกับเจ้าแรคคูนตัวน้อยที่ข้างถนนโดยบังเอิญโดยหลังจากที่เธอเก็บมันมาได้แล้วก็พยายามไปหาสถานที่ต่าง ๆ เพื่อที่จะดูแลเจ้าแรคคูนตัวน้อยแต่ก็ไม่มีใครที่จะยอมช่วยเธอเลยจนกระทั้งคุณแม่ของเธอที่ชื่อลินดาบอกกับเธอว่าเราจะลองดูแลเจ้าตัวเล็กนี้กันเองดีกว่าเพราะเธอเองก็เคยมีประสบการณ์ดูแลแรคคูนมาบ้างนั้นเองคือจุดเริ่มต้นความน่ารักของเรื่องนี้ ขอแนะนำให้รู้จักกับ Little Hands (นิกกี้ตั้งชื่อนี้ไว้ใช้เรียกเจ้าแรคคูนน้อย) ต้องบอกเลยว่าหลังจากที่นิกกี้พาเจ้าตัวน้อยกลับมาดูแลจนดีขึ้นแล้วก็ได้ทำการพาเจ้า Little Hands กลับไปยังบ้านของมันในป่าใกล้บ้านของเธอนั้นเองแต่เมื่อเวลาผ่านไปก็พบว่าหนูน้อย Little Hands ก็จะแวะกลับมาที่บ้านของเธออย่างน้อยๆก็เดือนละหนึ่งถึงสองครั้ง นี้คือภาพแรกตอนที่เธอเก็บเจ้า Little Hands มาได้ซึ่งคาดการณ์ว่าน่าจะมีอายุเพียงแค่สี่สัปดาห์เท่านั้นเอง ซึ่งตอนที่นิกกี้ไปพบมันที่ข้างถนนที่มีรถวิ่งไปมาด้วยความรวดเร็ว เธอเกรงว่าถ้าปล่อยไว้ก็คงจะไม่พ้นล้อรถแน่นอนเลย แต่หลังจากที่เธอพยายามติดต่อหน่วยงานต่าง ๆ เพื่อส่งต่อ Little Hands ให้ดูแลกลับพบว่าไม่มีที่ไหนเลยที่จะยอมรับมันไปด้วยเหตุผลที่ว่าไม่พื้นที่บ้างละหรือไม่มีกำลังคนที่จะดูแลบ้างละ เมื่อลองหามาหลายที่แล้วก็ยังไม่มีที่ไหนที่จะสนใจเลย คุณแม่ของเธอเองเลยเสนอให้เธอและแม่ช่วยกันดูแลมันเองดีกว่าและทั้งคู่ก็เห็นด้วยที่จะทำแบบนั้น เพราะลินดาเคยรับหน้าที่ดูแลแรคคูนเด็กมาก่อนแต่ก็นานมาแล้วเธอจึงมีความมั่นใจพอสมควรที่จะสามารถช่วยดูแลเจ้าตัวน้อยนี้ได้ โดยหลังจากที่รับเลี้ยงน้องก็จัดเตรียมอุปกรณ์ต่างๆ ที่จำเป็นอย่างที่ให้นมและที่นอนเป็นต้น ซึ่งเมื่อผ่านไปได้สักระยะหนึ่งซึ่งพวกเราคิดว่าLittle Hands น่าจะพอที่จะแข็งแรงและดูแลตัวเองได้แล้วและหลังจากที่เริ่มแข็งแรงแล้วเธอก็ให้มันอยู่อย่างอิสระในเขตบ้านของเธอโดยมันสามารถเดินไปมาที่ไหนก็ได้ จนกนะทั้งมันกลับไปอยู่ในเขตของป่าแล้ว แต่หลังจากที่มันจากไปก็กลายเป็นว่าเจ้า Little Hands ก็จะกลับมาเยี่ยมพวกเธอเกือบทุกคืน โดยลินดาจะทิ้งอาหารไว้ให้เขาทุกคืนและเจ้า little Hands ก็จะนั่งข้างนอกบนตรงระเบียงบนชิงช้าในตอนกลางคืนและเมื่อนานวันเข้ามันก็กลับมานานๆครั้งซึ่งตอนนี้มันก็ยังมาบ้างเดือนละครั้งหรือสองครั้งซึ่งเราจะนั่งรอมันอยู่ที่ชิงช้าและเมื่อ Little Hands มาทานอาหารมันก็จะแวะมาหาเราที่ชิงช้าให้เราได้กอดและเกาคางของมันซึ่งเป็นช่วงเวลาที่ทำให้เราคิดถึงเสมอก่อนจะเข้านอน ลินดาตกหลุมรัก Little hands และเลี้ยงดูเขาเหมือนเด็กเล็ก ต้องบอกว่าช่วงเวลาเพียงสามสิบกว่าวันที่ได้อยู่ด้วยกันนั้นทำให้เราสนิทกันมากมากเพราะเจ้าตัวเล็กนั้นช่างขี้อ้อนและเราเองก็ดูแลเธอเหมือนกับเป็นหนึ่งในสมาชิกในครอบครัวของเราเลยก็ว่าได้ ต้องบอกเลยว่าแต่ละโมเมนต์ของน้องช่างน่ารักจริง ๆ ทั้งแววตาที่สดใสมองไปก็เหมือนน้องหมาน้องแมวที่บ้านเลยเนอะ…