June 17, 2022

ถ้าจะให้บอกถึงปัจจัยสี่ที่เราส่วนใหญ่จำเป็นต้องมีละก็หนึ่งในนั้นย่อมต้องมีที่อยู่อาศัยอย่างแน่นอนเพราะว่าหากเราไม่มีสถานที่ที่ดูสะดวกให้พักผ่อนหรือไว้ทำกิจกรรมต่าง ๆ ที่เป็นส่วนตัวแล้วละก็มันก็คงรู้สึกไม่ค่อยดีหรือไม่ค่อยสะดวกสบายเท่าไหร่นักใช่ไหมละ ซึ่งสมัยนี้อาคารบ้านเรือนหรือสิ่งก่อนสร้างก็ยังถูกสร้างออกมาให้ดูดีทันสมัยและยังจัดการเรื่อง ประโยชน์ใช้สอยให้สามารถใช้พื้นที่เล็กๆได้อย่างเหมาะสมและลงตัวที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ แต่ก็ยังมี ความแตกต่างของอาคารบ้านเรือนหรือสิ่งปลูกสร้างในสมัยก่อนในเรื่องของวัสดุการก่อสร้างต่าง ๆ อีกมากซึ่งทำให้อาคารต่าง ๆ สมัยนี้ดูแข็งแรงและทนต่อทั้งสภาพอากาศและความเปลี่ยนแปลงต่างๆได้ดีขึ้น ซึ่งสิ่งเหล่านี้เกิดขึ้นได้ก็เพราะเทคโนโลยีและวิวัฒนาการต่างๆที่ถูกพัฒนากันอย่างต่อเนื่องยาวนานสืบต่อมาตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบันนั่นเอง แต่วันนี้พวกเราชาวสัพเพเหระไม่ได้จะพูดถึงอาคารสมัยใหม่ของเรานั้นหรอกนะแต่พวกเราอยากจะเอาเรื่องราวของสถานที่ต่างๆและสิ่งปลูกสร้างที่ถูกสร้างขึ้นในสมัยก่อนเมื่อเกือบ 100 ปีกว่ากว่ามาให้เพื่อนเพื่อนชมเพื่อที่จะบอกว่าในอดีตนั้นถึงแม้การก่อสร้างยังไม่มีเครื่องมือที่ทันสมัยขนาดนี้แต่มันพวกเค้าก็ยังสามารถสร้างสถานที่เหล่านี้ให้ออกมายิ่งใหญ่แถมยังคงทนแข็งแรงมากพอที่จะมีอายุยาวนานสืบต่อมาจนถึงทุกวันนี้ได้ หนึ่งในสถานที่ท่องเที่ยวที่ใครไปอิตาลี ก็ต้องอยากที่จะแวะเวียนไปนั้นก็คือโคลอสเซียม นั้นเอง © Depositphotos.comซึ่งสิ่งนี้คือสนามกีฬากลางแจ้งขนาดใหญ่หากวัดเส้นรอบวงก็จะได้ขนาดประมาณ 527 เมตร นอกจากนั้นยังสูงถึง 57 เมตร และสามารถจุผู้คนเข้าไปได้มากถึง 50,000 คนเลยทีเดียวและด้วยความยิ่งใหญ่นี้จึงต้องใช้เวลาสร้างมากถึง 10 ปีกว่าจะออกมาได้อย่างที่เพื่อนเพื่อนเห็นไม่ต้องนับถึงจำนวนคนและวัตสดุต่าง ๆ ที่นำมาสร้างก็ยิ่งใหญ่มากแล้วนะและทุกวันนี้มันยังถูกดูแลอย่างดีทำให้เรายังเห็นโครงสร้างแบบเดิมของมันที่แทบไม่แตกต่างจากเมื่อร้อยกว่าปีก่อนเลย จากสนามกีฬาก็ต้องเดินมาช็อปปิ้งกันสักหน่อยที่ห้าง Eliseyev Emporium © Karl Bulla ต้องบอกว่าสถานที่แห่งนี้คือห้างสรรพสินค้าที่ยิ่งใหญ่และเก่าแก่แห่งหนึ่งของโลกเลยก็ว่าได้และถึงแม้ภายนอกของมันแทบจะดูไม่ต่างจากเดิมเลยแต่ภายในก็มีการเปลี่ยนแปลงร้านค้าต่างๆ และมีของทันยุคทันสมัยมากมายให้เลือกได้อย่างสบายเลย Arc de Triomphe ประตูชัยที่ออกแบบแล้วตั้งอยู่มาเกิน 200 ปีนี้อ่านว่าอ่านว่า อาร์กเดอทรียงฟ์เดอเลตวล © Neurdein ความยิ่งใหญ่ของมันถูกสร้างขึ้นเพื่ออนุสรณ์ในชัยชนะจากยุทธการเอาสเตอร์ลิทซ์ของนโปเลียนโดยมีความสูงถึง 49.5 เมตร และมีความกว้างมากถึง 45 เมตรนอกจากนี้ยังมีความลึกอีก…

ต้องบอกว่าเมื่อก่อนพวกเรานั้นอาจจะได้พบเจอพูดคุยกับเพื่อนหรือคนรู้จักกันได้ก็ต่อเมื่อพวกเราได้ออกจากบ้านแล้วไปพบกันในสถานที่นัดหมายหรืออาจจะเป็นที่ทำงาน หรือโรงเรียนหรือที่เที่ยวเท่านั้นเอง ซึ่งแค่นั้นพวกเราหลายหลายคนก็ยังคงมีบางครั้งที่เผลอพูดในสิ่งที่ไม่ควรพูดออกไปแล้วทำให้ต้องเกิดการขัดใจกันระหว่างเพื่อนฝูงหรือคนที่เรารู้จัก แล้วยิ่งสมัยนี้กลายเป็นว่าพวกเราสามารถทั้งคุยต่อหน้าหรือแม้กระทั้งโทรหากันได้จากแทบจะทุกที่ทุกเวลาเลยก็ว่าได้ หรือบางครั้งเราโทรไปไม่เจอเราก็ยังสามารถฝากข้อความบางอย่างไปถึงคนอื่นๆได้อย่างง่ายๆเลย ดังนั้นพวกเราก็เลยมีช่วงเวลาที่ทำให้เราสามารถทำให้เกิดข้อผิดพลาดจากการพูดโดยอาจจะคิดไม่ถี่ถ้วนมากขึ้นไปอีก พวกเราชาวสัพเพเหระก็ได้ยินเรื่องราวที่เกิดจากการพูดโดยไม่ทันคิดหรืออาจจะคิดไม่ทันจนเกิดเรื่องราวฮาฮาเหล่านี้ขึ้น เราอยากให้เพื่อนเพื่อนได้อ่านเรื่องราวเหล่านี้สักหน่อยก็เพราะว่าหากคุณได้ยินได้ฟังเรื่องราวเหล่านี้แล้วก็อาจจะคิดได้ว่าการพูดโดยไม่คิดหรืออาจจะคิดน้อยไปนั้นอาจจะนำพาเรื่องราวที่เราคาดไม่ถึงมาให้เราได้เสมอนั้นเอง คนข้างข้างนี้แหละ เราเป็นคนที่ชอบให้โอกาสกับร้านค้าต่าง ๆ อย่างเช่นร้านอาหารหรือร้านที่เปิดใหม่เราจะลองใช้บริการของร้านนั้นอย่างน้อย 2-3 ครั้งโดยที่ถึงแม้ว่าในครั้งแรกมันจะให้บริการเราแบบไม่ถูกใจเท่าไหร่นัก ที่เรามีความคิดแบบนั้นก็เพราะว่าการเปิดร้านใหม่นั้นมันอาจจะไม่ลงตัวและเราก็ไม่อยากตัดสินอะไรจากการพบหรือใช้งานเพียงครั้งเดียว แต่มีอยู่ครั้งหนึ่งเราไปร้านทำผมที่เพิ่งเปิดเป็นครั้งที่สอง เพื่อแก้ไขสีผมที่เพิ่งทำมาไม่ถึงหนึ่งสัปดาห์ แต่ในตอนที่ช่างกำลังเข้ามาดูผมของเราก็พูดติ ทั้งสีผมและคุณภาพของการทำผม ก่อนที่จะถามเราว่าทำมาจากร้านไหน ซึ่งเราก็ไม่ได้ตอบเพียงแค่ยิ้มอย่างสุภาพและบอกปัดไปว่าเป็นร้านแถวบ้าน “ทั้งที่จริงแล้วมันก็คือร้านนี้แหละเพียงแต่ช่างคนละคนเท่านั้นเอง” ทำให้เราคิดได้เลยว่าเราไม่ควรติผลงานคนอื่น ผมคือคนคิดเอง เราเป็นคุณครูอยู่ที่โรงเรียนประถมแห่งหนึ่งซึ่งในปีนี้พวกเราต้องทำตารางการเรียนการสอนใหม่ให้สอดคล้องกับการเรียนแบบออนไลน์และการเรียนแบบที่ต้องมาโรงเรียน ซึ่งในระหว่างที่เรากำลังนำเสนอแผนงานทั้งหมด คุณครูท่านหนึ่งก็ยกมือและพยายามแย้งเรื่องการจัดตารางเวลาที่เรากำลังนำเสนอโดยติในหลายหลายจุดถึงความไม่เหมาะสม โดยเราก็นั่งฟังอยู่เงียบๆ สักพักเมื่อเค้าพูดจบก็เอ๋ยขึ้นมาว่า “ถ้าจัดตารางแบบนี้อย่าเรียกว่าจัดดีว่า” แล้วก็นั่งลง ทุกคนเงียบสนิทรวมถึงตัวผมด้วยก่อนที่จะมีเสียงหนึ่งดังขึ้นว่า “ผมขอโทษที่จัดตารางแบบนี้ออกมา” แล้วครูคนนั้นก็นั่งหน้าซีดไปเลยเพราะเสียงนั้นเป็นเสียงของผู้อำนวยการโรงเรียน ซ่อมได้ พ่อของเราเปิดอู่รับซ่อมบำรุงรถยนต์ในเมืองซึ่งต้องบอกว่าร้านของเราถือว่าเป็นร้านที่ได้รับความไว้ว่างใจจากลูกค้าเป็นอย่างมาก ทำให้เราอยากสืบทอดกิจการของทางบ้านและเราก็ทำได้หลังจากเครื่องจบสาขาเครื่องกล พร้อมทั้งประสบการณ์ทำงานที่ช่วยงานพ่อของเรามาตั้งแต่เด็ก ทำให้เรารับช่วงต่อเป็นช่างใหญ่ของอู่ของครอบครัวเรา มีอยู่ครั้งหนึ่งลูกค้าโทรมาให้ออกไปช่วยดูรถที่เสียอยู่ไม่ไกลจากร้านของเรา แล้วพอเราไปถึงพอเห็นว่าเราเป็นผู้หญิงเค้าก็บอกขึ้นมาว่า “คุณจะทำได้แน่เหรอ” และหลังจากนั้นแค่ 15 นาทีเค้าก็ต้องกล่าวขอโทษเราเพราะแค่เราตรวจดูไม่นานและเปลี่ยนอุปกรณ์ไฟฟ้าบางส่วนรถก็กลับมาใช้งานได้ (ความรู้ความสามารถไม่ได้จำกัดอยู่กับว่าเค้าเป็นยังไงหรอกนะ) ใช้เป็นเหรอ เราทำงานเป็นโปรแกรมเมอร์และเราก็ชอบงานนี้มากมาก ถึงแม้ว่าตอนนี้เราจะอายุมากขึ้นแต่ก็ยังรับทำงานพัฒนาโปรแกรมต่าง ๆ อยู่เสมอเพราะมันสนุกมากมาก มีอยู่ครั้งหนึ่งเราไปนั่งรอเพื่อนของเราอยู่ในร้านอาหาร และเด็กหลายคนที่โต๊ะข้างๆของเราก็บังเอิญกำลังอ่านคู่มือและพยายามใช้งานโปรแกรมที่เราเป็นคนเขียนขึ้น พอเห็นแบบนั้นเราก็เลยทักทายเค้าอย่างสุภาพและเสนอตัวว่าจะช่วยตอบคำถามเรื่องการใช้งานโปรแกรมนั้นให้ ซึ่งพวกเค้าก็ซุบซิบกันเสียงดังไปหน่อยว่า…