August 2022

ถ้าเราลองมองไปรอบตัวเราในหมู่เพื่อนฝูงและคนรู้จักแล้วนั้นเราจะพบว่าเพื่อนเพื่อนที่มีคู่หรือมีแฟนนั้นส่วนใหญ่แล้วพวกเค้าก็มักที่จะมีแฟนที่อายุใกล้เคียงกันโดยอาจจะมากกว่าหรือน้อยกว่าไม่เกิน 2-3 ปีเท่านั้น ที่เป็นแบบนี้ก็เพราะว่าพวกเรามักจะเจอคนที่ชอบอยู่ในสิ่งแวดล้อมสถานที่หรือกิจกรรมที่เราเลือกทำนั้นเอง ซึ่งนั้นก็ไม่แปลกใจเลยที่คนที่มีกลุ่มอายุใกล้เคียงกันหรือไม่แตกต่างกันนั้นจะเลือกทำสิ่งต่าง ๆ ที่เหมือนกันซึ่งจากการรวบรวมข้อมูลแล้วเราพบว่า โอกาสที่คนเหล่านั้นจะพัฒนาจากแฟนสู่การแต่งงานนั้นมีสูงถึง 1 ใน 3 หรือเกือบ 34% เลยก็ว่าได้ ซึ่งเรายังพบว่ายิ่งอายุต่างกันมากเท่าไร สัดส่วนของการแต่งงานก็ยิ่งน้อยลงเท่านั้น แต่ไม่ได้หมายความว่าจะไม่มีคู่แบบนี้ อันที่จริงมีหลายคนและพวกเขาก็มีความสุขพอๆ กับคู่สมรสที่อายุเท่ากัน วันนี้พวกเราก็เลยอยากจะมาบอกเล่าเรื่องราวของคู่หูที่เป็นมากกว่าเพื่อนทั้งที่พวกเค้าเหล่านั้นอายุแตกต่างกันอย่างมากเลยมาให้เพื่อนเพื่อนรู้จักกันสักหน่อย อย่างเพื่อนของเราท่านนี้ที่ 41 ปี แต่สามีของเธอนั้นอายุเพียง 26 ปี เท่านั้นแต่นั้นก็ไม่ได้ทำให้ความน่ารักที่พวกเค้าแบ่งปันให้กันและกันนั้นน้อยกว่าคู่ไหนๆเลย © JMyers666 / Reddit นิยายรักที่เค้าบอกไว้นั้นก็คือ พวกเราไม่ได้แค่ให้ความรักแก่กันยังให้ความเคาระซึ่งกันและกันอีกด้วย อายุที่ต่างกัน23 ปีไม่ได้ทำให้ความรู้สึกที่เรามีให้กันแตกต่างกันจากคู่อื่นๆเลย และผ่านอะไรมามากมาย © land–manatee / Reddit นิยามรักของเราคือ เราจะสร้างความเข้มแข็งที่เต็มไปด้วยความรักต่อกัน ในทุกก้าวที่เราเดินผ่านไป ตัวเลข 10 ปีมันอาจจะไม่ได้มากอย่างที่หลายคนคิดเพราะสำหรับเราแล้วมันแทบไม่มีความหมายอะไรเลย © Jennieinc / Reddit นิยามรักของเราคือการทำให้คนที่คุณรักสนุกและยิ้มได้ทุกครั้งที่เราอยู่ด้วยกัน คนอื่นอาจจะมองว่าพวกเราต่างกันเกินไปเพราะอันที่จริงแล้วเค้าอายุเกือบจะเท่าคุณพ่อของเราเลย แต่นั้นก็ไม่ได้ทำให้สิ่งที่เรามีให้กันมันลดน้อยลง นิยามรัก: เวลาที่ผ่านมาไม่ได้สำคัญเท่ากับเวลาที่เราเหลืออยู่และจะใช้มันรวมกับใคร…

การจะสร้างสรรค์ผลงานอะไรออกมาสักชิ้นนั้นไม่ได้เป็นเรื่องง่ายเลย เพราะมันต้องใช้ทำกำลังสมองและกำลังทางการเงินอีกจำนวนไม่น้อยเลยกว่าจะทำสิ่งแปลกใหม่หรือสิ่งที่เราต้องการนำเสนอให้ออกมาดีและเป็นที่ชื่นชอบของคนส่วนใหญ่ได้ ยิ่งการสร้างภาพยนตร์ที่ถ่ายทอดเรื่องราวต่างๆยิ่งแล้วใหญ่เพราะมันจะมีกระบวนการที่มหัศจรรย์เบื้องหลังอีกมากมาย ซึ่งมันมีข้อมูลวงในที่รู้กันเฉพาะสมาชิกในกองถ่ายและนักแสดงที่ทำงานในเรื่องเท่านั้น นั่นเป็นสาเหตุว่าทำไมรายละเอียดพิเศษมากมายยังไม่ถูกคลี่คลายสำหรับผู้ชมทั่วไป ตัวอย่างเช่น ในภาพยนตร์เรื่อง Speed คีอานู รีฟส์บังเอิญทำกระจกแตกในรถบัสซึ่งมันไม่มีในบทแต่ทางผู้สร้างก็ยังจัดให้ฉากนี้ยังคงอยู่ในภาพยนตร์ที่ออกฉาย และในภาพยนตร์ Alien Resurrection, Sigourney Weaver ที่มีเรื่องราวอื่นๆ อีกมากมายเกิดขึ้นแต่ก็ไม่มีใครนำสิ่งเหล่านี้ออกมาบอกเล่ากัน และเป็นเพียงเรื่องราวที่บอกต่อต่อกันไปในกลุ่มของผู้สร้างเท่านั้น แต่วันนี้พวกเราชาวสัพเพเหระก็ได้พบข้อมูลเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ่นในขั้นตอนการสร้างสรรค์ภาพยนตร์ดังๆหลายเรื่องที่เราก็ไม่คิดว่ามันจะมีเรื่องราวเหล่านี้ ซึ่งนั้นก็เป็นที่มาของบทความที่เพื่อนเพื่อนกำลังจะได้อ่านกันนั้นเอง ในเรื่อง Terminator 2: Judgement Day ตัวเอกอย่างลินดา แฮมิลตันต้องเรียนรู้วิธีเปิดล็อกเข็มขัดที่มัดตัวเธออยู่ด้วยคลิปหนีบกระดาษ และเธอผู้กำกับก็ให้เธอทำมันจริงๆ ในฉากที่เธอหนีออกมาจากโรงพยาบาลนั้นเอง ดังนั้นสิ่งที่คุณเห็นมันคือความสามารถล้วนๆ ไม่ได้เกิดจากตัวช่วยอื่นๆ เลยนะ © Terminator 2: Judgment Day แล้วเพื่อนเพื่อนทราบไหมว่าความทุ่มเทของเหล่านักแสดงนั้นก็คืออีกเรื่องที่ต้องทำให้เราทึ้งอย่างเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับบทบาทหลักใน The Theory of Everything นักแสดงอย่างเอ็ดดี้ เรดเมย์น จึงได้ทำการคุมน้ำหนักให้ลดลงไปถึง 15 ปอนด์ และต้องฝึกบิดตัวค้างไว้ให้เหมือนกับบทที่แสดงโดยใช้เวลากว่า 4 เดือนเพื่อให้สามารถเคลื่อนไหวได้เหมือนกับคนที่เป็นโรคเกี่ยวกับเซลล์ประสาทสั่งการเดียวกัน เอ็ดดี้ เรดเมย์นจะยืนอยู่หน้ากระจกเป็นเวลาหลายชั่วโมงเพื่อเรียนรู้ที่จะบิดใบหน้าของเขาอย่างถูกต้อง นอกจากนี้เขายังต้องหลังค่อมไปมาระหว่างการถ่ายทำ ในที่สุดการแสดงบทบาทดังกล่าวได้ส่งผลต่อแนวกระดูกสันหลังของเขา ©…

ถ้าจะถามถึงช่วงเวลาดีดีของเหล่าบรรดาคุณพ่อคุณแม่แล้วละก็ พ่อแม่หลายหลายคนน่าจะคิดถึงสิ่งเดียวกันนั้นก็คือความรู้สึกภาคภูมิใจ ในความสำเร็จที่เหล่าบรรดาลูกๆของตนเองนั้นได้ทำหรือได้แสดงความสามารถออกมานั้นเอง และที่เป็นแบบนั้นก็เพราะว่าการที่เราดูแลใครสักคนอย่างเต็มที่โดยให้ในสิ่งที่เราต่างคิดว่าดีและจำเป็นกับเค้าเหล่านั้น และเมื่อพวกลูกๆของพวกเค้าเติบโตและสามารถแสดงให้เห็นถึงความพยายามเหล่านั้นได้ก็ไม่แปลกใจเลยที่เหล่าบรรดาคุณพ่อคุณแม่จะลูกสึกยินดีกับสิ่งที่ได้เห็นตรงหน้า และอีกสิ่งหนึ่งที่สามารถทำให้เหล่าบรรดาคุณพ่อคุณแม่ ต้องยิ้มอย่างภาคภูมิใจนั้นก็คือความน่ารักที่เหล่าบรรดาเด็กน้องแสดงออกมาด้วยความใสซื่อไรเเดียงสาแต่มันกลับแฝงไว้ด้วยความจริงใจอย่างมากที่เราไม่อาจจะหาสิ่งเหล่านี้ได้ง่ายนักในกลุ่มคนที่เติบโตแล้วนั้นเอง มาลองดูกันเลยดีกว่าว่ามีเรื่องไหนบ้างที่จะทำให้เพื่อนเพื่อนต้องยิ้มตามด้วยความน่ารักกันบ้าง มาจากไหนก็ไม่สำคัญ บางครั้งเราก็คิดว่าเด็กๆอาจจะโตมากกว่าที่เราคิดก็ได้ เพราะเมื่อตอนที่ลูกสาวของเราเพิ่งเข้าเรียนชั้น ป.1 ในวันแรกหลังจากที่เธอกลับมาจากการเรียน พวกเราก็คุยกันตามปกติและเราก็ถามเธอเกี่ยวกับเหล่าบรรดาเพื่อนใหม่ โดยเราถามว่าเพื่อนใหม่ของหนูมาจากที่ไหนกันบ้าง ซึ่งเราคิดว่าเธอจะแค่อธิบายและพูดถึงเด็กคนอื่นๆ เท่าที่เธอจำได้แต่กลายเป็นว่าคำตอบของเธอทำให้เราอึ้งไปเล็กน้อยเพราะเธอตอบเราว่า “แม่คะไม่ว่าเพื่อนของหนูจะมาจากที่ไหน พวกเราก็สามารถเป็นเพื่อนกันได้นะคะ” ฟังแล้วมันก็ใช่อะนะแต่อันที่จริงเราแค่อยากรู้ว่าแต่ละคนมาจากไหนและใครอยู่แถวบ้านเราบ้างเท่านั้นเอง แต่มันก็ทำให้เราได้รู้ว่าลูกเราไม่เด็กอย่างที่คิดซะแล้ว ฉลาดพูดมากลูก การตอบคำถามน่าจะเป็นเรื่องปกติที่เราเจอกัน แต่ใครจะคิดว่าเราจะได้ยินคำตอบดีดีจากเด็กอายุแค่5 ขวบกันบ้างละ และวันนั้นวันที่เรานั่งอยู่กับลูกชาย(อายุเกือบ 5 ขวบ) และในห้องก็มีเด็กอีกคนหนึ่งอยู่ด้วย จากนั้นก็มีผู้ชายคนหนึ่งเข้ามาและถามพวกเขาว่า: คุณผู้ชาย: “แม่ใครน่ารักกว่ากัน?” เด็กอีกคนตอบทันทีว่า แม่หนู (ซึ่งก็ปกติที่ลูกๆจะบอกแบบนั้นส่วนลูกชายของฉันมองหน้าเขาและพูดกับเขาว่า) ลูกเรา : “ผมคิดว่าคุณแม่ทุกคนก็สวยไม่แพ้กัน” สุภาพบุรุษทท่านนั้นยิ้มเล็กก่อนจะเดินออกไป และฉันก็แอบรู้สึกภูมิใจในตัวลูกชายมาก พลังแห่งความรัก บางครั้งความรู้สึกดีดีก็มาในจังหวะที่เราคาดไม่ถึง อย่างตอนที่เราและลูกคนโตที่อายุได้ 4 ขวบ กำลังนั่งดูการ์ตูนกันอย่างสนุกสนานซึ่งในเนื้อเรื่องตัวละครได้พบของวิเศษและสามารถขอพรได้ 3 ข้อและหลังจากดูจบเราก็ถามกับลูกเล่นๆ ว่าถ้าลูกได้พรวิเศษลูกจะขออะไรบ้าง และคำตอบที่ได้ก็ทำให้เรากลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่ไหวเพราะเค้าบอกว่าเรา ข้อแรกขอให้น้องสาวเดินได้เหมือนเธอ ข้อสองขอให้น้องสาวพูดได้เร็ว และข้อสุดท้ายขอให้น้องสาวของเธอมีความสุดเหมือนอย่างที่เธอมี เราได้แต่กอดเค้าและแอบเช็ดน้ำตา เพราะอันที่จริงแล้วลูกคนเล็กของเราป่วยและมีพัฒนาการที่ช้ามากและคำตอบเหล่านั้นก็ทำให้เรารู้ว่าลูกคนโตของเราก็รักและห่วงใยน้องมากมากเช่นเดียวกัน…