2022

เป็นธรรมดาที่คนส่วนใหญ่ยอมต้องมีเรื่องที่ตัวเองสามารถทำได้และมั่นใจในสิ่งที่จะทำนั้นก็เพราะพวกเรานั้นล้วนแล้วแต่มีความถนัดไม่เรื่องใดก็เรื่องหนึ่งซึ่งทำให้พวกเราหลายหลายคนสร้างสรรค์หรือทำในสิ่งใหม่ๆที่แตกต่างกันได้อย่างลงตัวและแน่นอนว่าเมื่อเรามีสิ่งที่เราถนัดหรือสิ่งที่เรารู้แล้วย่อมจะต้องมีสิ่งตรงกันข้ามนั้นก็คือเรื่องราวหรือสิ่งที่เราทำไม่ได้หรือเรื่องราวที่เราไม่รู้นั้นเอง และเจ้าสิ่งเหล่านี้แหละที่จะทำให้พวกเราเกิดความไม่มั่นใจหรือความกลัวในการทำสิ่งเหล่านั้นนั้นเอง ซึ่งก็ต้องบอกว่ามันเป็นเรื่องปกติสามัญมากมากที่เกิดขึ้นกับตัวเราหรือบางครั้งก็เกิดขึ้นกับคนรอบรอบตัวเราได้แต่วันนี้พวกเราชาวสัพเพเหระอยากจะเอาเรื่องราวชาวขนลุกจากสิ่งที่เราไม่รู้และพวกเราที่ได้ฟังกยังไม่สามารถที่จะเอาเหตุผลอะไรมาอธิบายเรื่องราวเหล่านั้นได้ว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างไรมาให้ เพื่อว่าเพื่อนเพื่อนอาจจะสามารถบอกเราได้ถึงสิ่งที่เราไม่รู้เหล่านี้นั้นเอง คุณยายชวนไปเล่นด้วย ครอบครัวของเราอยู่กันเป็นครอบครัวใหญ่นั้นก็คือ เราจะอยู่กันแบบหลายหลายรุ่นเลยทำให้มีคุณตาคุณยายและพี่น้องรวมถึงหลานตัวเล็กอีกหลายคนอยู่ในบ้าน ซึ่งนั้นก็ทำให้บ้านของเราอบอุ่นและดูครึกครื้นอยู่เสมอ ด้วยความที่มีญาติหลายคนและอายุก็หลากหลายทำให้เด็กๆคุ้นเคยกับการเข้าหาผู้ใหญ่ และเรื่องราวไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นในวันที่เรามีงานเลี้ยงวันเกิดกันในครอบครัว ในระหว่างที่พวกผู้ใหญ่กำลังช่วยกันเตรียมอาหารและจัดของขวัญเด็กๆก็เล่นกับคุณตาคุณยายอย่างสนุกสนาน จู่ๆเหล่าเด็กก็พร้อมใจกันมองไปที่มุมห้องและเริ่มพูดคุยกันเบาๆ เราซึ่งเป็นคุณตาก็เลยถามไปว่า “แอบวางแผนอะไรกันเหรอเด็กๆ” แต่สิ่งที่เด็กๆตอบกลับมาก็ทำให้เราอึ้งไปเพราะพวกเค้าพร้อมใจกันพูดว่า “มีคุณยายยืนจ้องมองเราจากนอกหน้าต่างและพยายามเรียกให้เข้าไปหา แต่เราไม่เคยเห็นหน้าท่านมาก่อน” ซึ่งเมื่อเรามองไปที่นั้นก็ไม่เห็นใคร แต่เราก็ไม่สบายใจและพาเด็กย้ายไปห้องอื่น แต่เราก็ยังคิดไม่ออกว่าถ้าเราไม่อยู่แล้วเด็กเข้าไปหาแล้วจะเกิดอะไรขึ้นนะ ชายคนหนึ่ง ในเย็นวันหยุดสุดแสนธรรมดาเราพาหลานออกไปเดินเล่นที่สนามเด็กเล่นใกล้บ้านตามปกติ แต่ละหว่างที่หลานกำลังวิ่งเล่นอยู่รอบสนานหญ้าจู่ๆเค้าก็วิ่งมาหาเราและบอกว่า ย่าครับผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงนั้นมองมาที่เราครับย่า ผมเห็นเค้ายืนอยู่นานแล้วมันน่ากลัวมากครับ แต่ในระหว่างที่เรามองตามทิศทางที่หลานชี้ไปกลับไม่เห็นใครเลยและเมื่อถามซ้ำอีกครั้งหลานของเราก็ยังคงบอกว่าเค้ายืนอยู่ที่ตรงนั้นและกำลังเริ่มขยับตัวเหมือนจะเดินเข้ามา เรารีบพาหลานกลับบ้านโดยไม่ได้บอกอะไรเพราะอันที่จริงเราไม่เห็นใครเลยและหลังจากนั้นเราก็ไม่กล้าพาหลานไปที่นั้นอีกเลยเพราะกลังชายที่เรามองไม่เห็นคนนั้น ทำไมไม่พาผมไปด้วย หลังจากที่ออฟฟิศของเราเริ่มกลับมาทำงานและต้องออกเดินทางไปตามสถานที่ต่างๆ เราก็ต้องออกไปค้างข้างนอกบ่อยขึ้นซึ่งทุกครั้งเราก็จะโทรคุยกับลูกๆผ่านทางวีดีโอคอลเสมอ แต่วันก่อนระหว่างที่เราโทรคุยกันลูกของเรากลับถามคำถามแปลกขึ้นมาซึ่งทำให้ตั้งแต่คืนนั้นเราแทบไม่อยากไปค้างที่ไหนเลย เพราะจู่ๆลูกของเราก็ถามว่า ทำไมเพื่อนแม่พาเด็กไปด้วยได้ แล้วทำไมแม่ไม่พาผมไปได้ ซึ่งเราก็สงสัยเลยถามไปว่าทำไมลูกพูดแบบนั้น แล้วเจ้าตัวเล็กก็บอกว่า “ผมเห็นเพื่อนแม่เล่นกับเด็กอยู่ด้านหลังไง” ซึ่งตอนนั้นเราอยู่คนเดียวแต่เราไม่ได้พูดอะไรและค่อยๆวางสายไปพร้อมกับเก็บของแล้วลงมาขอเปลี่ยนห้องนอน “ให้นอนห้องเดิมคงทำใจไม่ไหว” ทำไมเค้านั่งได้ การมีลูกๆทำให้เรารู้ว่าครอบครัวและงานบ้านกับการดูแลเด็กๆไม่ได้เป็นเรื่องง่ายเลย และเรามีหลายหลายเรื่องที่จะต้องเรียนรู้อย่างวิธีการเลี้ยงเด็กเป็นต้น ซึ่งบางเรื่องก็ง่ายบางเรื่องก็ยากแต่มีอยู่ครั้งหนึ่งที่ทำให้เราแทบวิ่งเลยนั้นก็เพราะว่าวันนั้นเราไปเที่ยวนอกบ้านแล้วเจ้าตัวเล็กก็ปีนขึ้นไปบนโต๊ะเราเลยบอกว่า การปีนไปนั่งบนโต๊ะเป็นสิ่งที่ไม่ควรทำแต่ระหว่างที่เราสอนอยู่เจ้าตัวเล็กกลับบอกเรามาว่า “ถ้าปีนขึ้นโต๊ะไม่ได้แล้วทำไมแม่ไม่ว่าคุณน้าผู้หญิงที่นั่งอยู่บนโต๊ะด้วยละ พร้อมกับชี้นิ้วไปที่โต๊ะข้างอีกด้วย” ซึ่งเราไม่เห็นใครเลยแต่ลูกของเราก็ยังบอกแบบนั้นอยู่อีก แต่เราก็รู้สึกขนลุกเล็กจึงรีบพากันออกจากร้านแล้วไม่กลับไปที่นั้นอีกเลย พี่อยู่ในนั้น ในระหว่างช่วงบ่ายวันหนึ่งหลังจากที่เราเพิ่งกลับจากโรงพยาบาล เราเดินทางกลับบ้านด้วยรถไฟฟ้าและในระหว่างที่นั่งรถอยู่ก็มีเด็กผู้หญิงตัวเล็กเดินมาใกล้เราแล้วก็บอกว่า “พี่มาอยู่ในนี้เหรอ” ที่แรกเราก็ไม่ได้สนใจอะไรแต่คุณแม่ของเด็กคนนั้นก็เริ่มพูดกับเด็กน้อยประมาณว่า “พี่เค้าเดินทางไปในที่ที่ไกลมากมากแล้ว” ซึ่งนั้นก็ทำให้เราทราบว่าพี่ของเด็กผู้หญิงคนนี้น่าจะเพิ่งจากไป…

หลากหลายครอบครัวที่กำลังเพิ่งเริ่มสร้างครอบครัวอาจจะมีแนวคิดและความพร้อมไม่เหมือนกันบางครอบครัวก็อาจจะอยากได้บ้านที่อบอุ่นและสวยงามบางคนก็อาจจะอยากได้สวนสวยๆเพื่อไว้พักนั่งชมธรรมชาติในยามว่าง และอีกหลายคนก็อยากที่จะมีเจ้าตัวเล็กวิ่งเล่นไปมาให้ความสุขกับครอบครัว ไม่ว่าจะเป็นแบบไหนก็แล้วแต่พวกเราก็สนับสนุนให้เพื่อนเพื่อนทำได้ตามที่คิดและฝันไว้นั้นเอง และวันนี้พวกเราก็มีเรื่องราวดีดีมาฝากสำหรับเหล่าเพื่อนเพื่อนที่เป็นคุณพ่อคุณแม่มือใหม่ที่อาจจะต้องนั่งกุมขมับเพราะความซนและพลังอันเหลือล้นจากเหล่าเด็กน้อยเหล่านั้น มาลองอ่านกันสักหน่อยสิว่าเรื่องราวดีดีที่พวกเราได้ลองเอามาให้เพื่อนเพื่อนอ่านกันนี้จะสามารถช่วยให้เพื่อนเพื่อนดูแลและทำให้เจ้าตัวเล็กของคุณอยู่ในโอวาทหรือทำตามสิ่งที่คุณอยากให้ทำได้ขนาดไหน ความภูมิใจในสิ่งที่ทำได้ ลูกของเราอายุได้ 6 ปีแล้วก่อนหน้านี้เรามักจะบอกให้เค้าทำในสิ่งที่ต้องการโดยไม่ได้คิดถึงเค้าเลย ซึ่งบางอย่างเค้าก็ไม่สนใจเลยแต่เราก็ได้ค้นพบสิ่งหนึ่งซึ่งทำให้ทุกอย่างดูง่ายมากขึ้นนั้นก็คือเราพบว่าเด็กๆก็เป็นคนที่มีความภูมิใจในสิ่งที่เค้าสามารถทำได้หรือรู้สึกดีที่ได้รับมอบหมายให้ทำอะไรสักอย่าง อย่างเช่นก่อนหน้านี้ตอนข้ามถนนเรามักจะต้องเรียกเค้าและจูงมือเพื่อข้ามถนนซึ่งลูกของเราก็ไม่ค่อยชอบใจสักเท่าไหร่นัก แต่หลังจากที่เราบอกเค้าว่าเราอยากให้เค้าช่วยพาเราข้ามถนนและเค้าจะต้องช่วยจับมือด้วย ซึ่งหลังจากนั้นเราก็พบว่าลูกของเราจะมีความสุขมากที่ได้พาเราข้ามถนนและจะจับมือเราแน่นๆเสมอ โดยครั้งหนึ่งเค้าบอกว่า”ผมจะดูแลเรื่องนี้ให้แม่เอง” ฟังแล้วก็รู้สึกดีเลย การแข่งขันทำให้การเรียนรู้สนุกมากขึ้น หลายครั้งที่เราพยายามสอนให้เค้าทำหลายหลายด้วยตัวคนเดียว อย่างเช่นการไปห้องน้ำตอนกลางคืนหรือการเดินขึ้นลงบันได แต่มันก็ไม่ค่อยได้ผลเพราะเค้ามักจะบอกว่าเค้าทำไม่ได้และไม่ไหว แต่พอเราเปลี่ยนมาเป็นการเล่นเกมส์และการแข่งขันมันก็กลายเป็นเรื่อง่ายขึ้นมากเลย อย่างเรื่องไปห้องน้ำเราก็สร้างเป็นเกมส์ค้นหาของโดยบอกเค้าว่าเราจะเอาของเล่นไปซ่อนในห้องน้ำและผลัดกันไปหาซึ่งใครหาเจอก็จะได้ของเล่นชิ้นนั้นไปเลย เพียงเท่านั้นแหละเด็กน้อยก็เดินไปห้องน้ำได้อย่างสนุกสนานเลย และเกมส์จับเวลาขึ้นบันไดก็ทำให้เราเห็นว่าเค้าสามารถเดินขึ้นลงบันไดเองได้เร็วแค่ไหน การให้รางวัลและบทลงโทษคือสิ่งจำเป็น ครอบครัวเรามีเทคนิคเล็กที่ทำให้เหล่าเด็กของเรานั้นรู้ว่าสิ่งไหนควรทำและสิ่งไหนไม่ควรทำแบบง่ายๆนั้นก็คือการให้รางวัล(อาจจะเป็นคำชมหรือขนมอร่อยๆก็ได้) ในตอนที่เราเห็นเค้าทำในสิ่งที่ถูกต้องอย่างเช่นการช่วยเหลืองานบ้านหรือเวลาที่เค้าทำเรื่องดีดี และสำหรับกรณีที่เค้าทำในสิ่งที่ไม่ถูกต้องอย่างเช่นขว้างของเล่นหรือทำสิ่งที่ไม่ควรทำเราก็จะมีกติกาง่ายๆนั้นก็คือจะบอกว่าสิ่งนี้ไม่ควรทำและหากทำอีกครั้งก็จะต้องมีบทลงโทษอย่างการเข้ามุมห้องและเราก็จะสอนเพิ่มและคุยกันว่าทำไมถึงทำเรื่องนั้นเรื่องนี้ไม่ได้ซึ่งเค้าก็เข้าใจ รู้จักคุณค่าของสิ่งต่าง ๆ พวกเราสอนลูกของเราให้รู้จักคุณค่าของสิ่งต่าง ๆ เพื่อที่ว่าเค้าจะได้รู้จักเก็บและรู้จักใช้ของต่าง ๆ ที่มีโดยเราเริ่มต้นจากเรื่องใกล้ตัวอย่างการทานอาหาร โดยถึงแม้ว่าเราจะเตรียมอาหารไว้จำนวนหนึ่งซึ่งก็มากพอสมควรแต่พวกเราจะตักตามจำนวนที่เราพอที่จะทานหมดเท่านั้นซึ่งหากไม่อิ่มก็สามารถที่จะกลับมาตักเพิ่มได้ที่หลัง ซึ่งนั้นคือจุดเริ่มต้นที่ทำให้บ้านของเราแทบจะไม่ค่อยมีอาหารเหลือทิ้งเลยนอกจากนั้นเด็กๆยังเอาสิ่งนี้ไปประยุกต์ใช้งานกับเรื่องอื่นๆอีกด้วยอย่างการเลือกข้าวของเครื่องใช้ต่าง ๆ พวกเค้าก็เลือกซื้อที่ถูกใจและซื้อมาไว้ใช้งานจริงๆ ทำให้แทบไม่มีของที่ไม่ได้ใช้งานอยู่ในบ้านเลย และนั้นทำให้พวกเราภูมิใจในตัวพวกเค้ามากมากเพราะถึงแม้ว่าเราจะสามารถซื้อทุกอย่างที่เค้าต้องการได้แต่พวกเค้าก็เลือกที่จะมีในสิ่งที่จำเป็นใช้งานจริงๆ เพื่อคนที่รักเราทำได้ทุกอย่าง ตอนที่ลูกของเราพอที่จะคุยรู้เรื่องและเข้าใจเรื่องต่าง ๆ เราบอกเค้าไปว่า “แม่มีอาการแพ้คนที่งอแง” ซึ่งดูเหมือนเค้าจะเข้าใจเพราะทุกครั้งที่เจ้าตัวเล็กของเราเริ่มที่จำทำตัวงอแงและไร้เหตุผลเพียงแค่เราเริ่มไอเบาๆ เค้าก็จะมีท่าทางเบาลงและเข้ามาคุยกันด้วยเหตุผลซึ่งนั้นทำให้เรายิ่งรักเค้ามากขึ้นไปอีกนั้นเพราะเรารู้ดีกว่าที่เค้ายอมและนิ่งลงนั้นก็เพราะเค้ารักเรามากนั้นเอง การลงมือทำคือตัวอย่างที่ดี พวกเรามีแนวคิดที่ว่าหากเราอยากที่จะได้สิ่งใดหรืออยากให้คนรอบตัวเราทำเรื่องดีดีที่เราต้องการ พวกเราก็ต้องทำสิ่งเหล่านั้นให้กับคนรอบข้างๆก่อน และเราก็สอนให้ลูกของเราด้วยการทำสิ่งต่าง ๆให้พวกเค้าเห็นอย่างเช่นอย่างการช่วยเหลือกันทำงานต่างๆภายในบ้าน เพื่อให้เค้ารู้จักการช่วยเหลือกันและพวกเราจะกล่าวขอบคุณทุกครั้งเมื่อมีใครทำอะไรให้เราถึงแม้จะเป็นเรื่องเล็กน้อยอย่างการช่วยหยิบของก็ตามซึ่งนั้นก็ทำให้ลูกๆของเรากลายเป็นคนที่รู้จักทั้งการอาสาที่จะช่วยเหลือคนอื่นๆและมักจะพูดขอบคุณกับคนรอบข้างอยู่เสมอแม้จะเป็นเรื่องเล็กน้อย เรียบเรียงโดย สัพเพเหระ

พวกเราคงเคยได้ยินคำสอนที่บอกว่า ให้เราพอใจในสิ่งที่มี ดีใจในสิ่งที่ได้และชื่นชมในสิ่งที่เป็นแต่ว่าในความเป็นจริงแล้วพวกเราทุกคน ล้วนแล้วแต่อยากที่จะมีสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับตัวเองดังนั้นไม่แปลกใจเลยที่ใครหลายคนพยายามเปลี่ยนแปลงตัวเองทั้งการแต่งตัวและการแต่งหน้าทำผมเพื่อให้ตัวเองออกมาดูดีที่สุด ซึ่งพวกเราชาวสัพเพเหระก็เห็นด้วยเพราะว่ามันไม่ได้เป็นเรื่องที่ทำให้คนอื่นเดือดร้อน และการทำให้เราดูดีมันก็เป็นผลดีกับความมั่นใจของคนเราอีกด้วยนะ หากใครไม่มั่นใจก็สามารถลองเปลี่ยนแปลงตัวเองด้วยเสื้อผ้าและทรงผมได้นะ แต่วันนี้พวกเราชาวสัพเพเหระก็ได้เห็นว่ามีเหล่าคนดังบางคนที่ยอมรับในการเปลี่ยนแปลงของตัวเองด้วยความยินดี และพวกเราก็ยังเห็นว่าเขาเหล่านั้นก็ยังดูดีในแบบของเขานั่นเอง มาลองดูซิว่าชาร์ลิซ เธอรอน ดาราสาวที่หลายหลายคนชื่นชมก็ยังรับได้กับผมขาวที่เพิ่มขึ้นมาตามกาลเวลา © East News อันที่จริงแล้วชาร์ลิซ เธอรอนก็ผ่านอายุมาจนถึงปีที่ 47 แล้วกับผลงานตั้งแต่เราเริ่มเห็นเธอในบทของนางเอกใน Mighty Joe Young และหนังดังอีกหลายเรื่องจนตอนนี้ตอนนี้ก็ทำงานทั้งในเบื้องหน้าและเบื้องหลังถึงแม้ว่าวันนี้เราจะไม่ได้เห็นผลงานการแสดงของเธอเลยก็ตามแต่จากภาพบนนิตยสารต่าง ๆ ก็ทำให้เราเห็นว่าเธอยังคงความงามในแบบที่เป็น หนึ่งในชั่นและนักแสดงชายเจ้าบทบาทที่หลายคนคิดถึงนั่นก็คือทอม แฮงค์ © AFP เราจะเห็นว่าถึงแม้จะเป็นที่นิยมขนาดไหนก็ตามแต่ทอมแฮงค์ เองก็แทบจะไม่ค่อยปกปิดผมขาวที่เกิดขึ้นเลยตรงกันข้ามเขาแทบจะออกงานในแบบที่เป็นตัวของตัวเองอยู่เสมอๆด้วยซ้ำไปซึ่งก็ต้องบอกเลยว่าถึงจะอายุมากแล้วเค้าก็ยังดูดีในแบบที่เค้าเป็นอย่างมากเลย อีกหนึ่งนักแสดงสาวแถวหน้ากับชารอน สโตน © East News ย้อนกลับไปในปี 1992 ถ้าคุณเป็นหนึ่งในคนที่ได้ดูภาพยนต์ Basic Instinct แล้วละก็คุณก็คง อีกหนึ่งคนที่ต้องตกหลุมรักนักแสดงสาวและนางแบบคนนี้อย่างแน่นอนด้วยความงดงามและเสน่ห์ที่เธอมีในตอนแสดงภาพยนตร์นั้นมันช่างน่าหลงใหลเสียเหลือเกินและถึงแม้วันนี้เธอจะมีอายุ 65 ปีแล้วแต่เธอยังคงความสวยในแบบที่เธอเป็นซึ่งดูแล้วก็ต้องเรียกว่าสวยสมวัยและเหมาะกับมาดของผู้กำกับและผู้อำนวยการสร้างอย่างมากเลยนะ ไคล์ แม็คลาชแลน @ East News กับนักแสดงชายเจ้าบทบาทอีกหนึ่งคนที่ต้องบอกว่ายิ่งอายุมากขึ้นยิ่งมีงานมากขึ้นเป็นเงาตามตัวเลยทีเดียวนั่นอาจจะเป็นเพราะความเท่และความหล่อของเขาที่เปลี่ยนแปลงและทำให้หลายคนหลงใหลในความมีเสน่ห์พร้อมกับอายุที่มากขึ้น ถ้าให้นับภาพยนตร์และผลงานการแสดงต่างๆของเขาคงต้องบอกว่ามีมากมายเกือบครึ่งร้อยเลยทีเดียว และอย่างที่เพื่อนเพื่อนเห็นกันในภาพอยู่แล้วถึงแม้ โจดี้ ฟอสเตอร์…

ร่างกายต้องการอาหารและการออกกำลังกายเพื่อทำให้พวกเราแข็งแรงมากพอที่จะยืนหยัดต่อสิ่งต่าง ๆ ที่เราต้องพบเจอในแต่ละวันไม่ว่าจะเป็นการเดินทางหรือสภาพอากาศ แต่จิตใจก็ต้องการการดูแลเช่นเดียวกันนั้นก็คือการได้หยุดพักในการคิดหรือการได้ปล่อยวางสิ่งต่าง ๆ ที่เรายึดถือเอาไว้หรือจะเรียกได้ว่าเป็นการทำตัวให้ว่างทำใจให้ว่างนั้นเองที่เป็นการพักผ่อนและสร้างความแข็งแรงของจิตใจ อีกสิ่งหนึ่งที่พวกเราหลายคนอาจจะหลงลืมไปนั้นก็คือเรื่องของความคิดหรือการพัฒนาความคิดของเราให้เข้มแข็งและแข็งแรงยังไงละ และพวกเราหลายหลายคนก็อาจจะคิดไม่ออกว่าจะทำอย่างไรหรือจะทำยังไงใช่ไหมละ อันที่จริงแล้วมันก็ไม่ได้เป็นเรื่องยากเลย เพราะอันที่จริงแล้วการทำให้เราเป็นคนที่มีความคิดที่เข้มแข็งหรือมีความแข็งแรงทางความคิดนั้นก็แค่เราต้องให้สิ่งที่เรียกว่าอาหารและการออกกำลังเหมือนกับร่างกายของเรานั้นแหละ แต่อาหารที่เราหลายถึงนี้มันคือความรู้หรือเรื่องราวใหม่ๆที่เราจะเติมเข้าไปและการออกกำลังก็คือการเอามาใช้งานหรือการฝึกคิดในสิ่งต่าง ๆ หรือลองทำในสิ่งที่เราไม่ถนัดนั้นเอง วันนี้พวกเราชาวสัพเพเหระก็เลยเตรียมปริศนาสนุกๆมาให้เพื่อนเพื่อนได้ลองลับสมองกันดูสักหน่อยดูสิว่าเพื่อนเพื่อนจะสามารถจัดการคลี่่คลายเรื่องราวเหล่านี้ได้สบายๆ หรือรวดเร็วกันแค่ไหน เพื่อนของเราต้องรีบไปทำธุระที่ต่างจังหวัดซึ่งเธอต้องเดินทางตลอดทั้งวันเพื่อไปให้ถึงจุดหมายตามที่กำหนดแต่ใครจะไปคิดว่าสิ่งนี้จะเกิดขึ้นได้ เพราะเมื่อเธอไปถึงจุดหมายแล้วเธอกลับพบว่ายางรถของเธอถูกเจาะ แต่มันจะเป็นไปได้ยังไงทั้งๆที่เธอก็ยังสามารถเดินทางได้อยู่โดยมีล้อที่ถูกเจาะยางจนลมออกหมดไปแล้ว เฉลย:ที่เป็นแบบนั้นก็เพราะล้อที่โดนเจาะจนลมยางแบนนั้นเป็นสิ่งที่เธอไม่ได้จำเป็นต้องใช้เพราะมันคือล้ออะไหล่ยังไงละ เราเดินผ่านไปที่สนานเด็กเล่นซึ่งเห็นเด็กผู้ชายกลุ่มหนึ่งกำลังเล่นฟุตบอลอยู่และจังหวะที่เรากำลังเดินผ่านสาวน้อยกลุ่มหนึ่งก็ได้ยินเด็กน้อยคนหนึ่งพูดขึ่นมาว่า เด็กผู้ชายที่อายุน้อยกว่าคนนั้นคือคนที่อยู่บ้านเดียวกับเราและเค้าคือหลายชายของคุณยายของฉัน แค่ได้ยินก็งงแล้วสรุปเด็กชายคนนั้นจะเป็นอะไรกับสาวน้อยคนนี้กันนะ เฉลย:จากคำบอกที่ว่าเป็นหลายของยายและอายุน้อยกว่านั้นก็หมายความว่าเค้าต้องน้องชายของเธอนั้นเอง มาลองคิดกันเล่นๆหน่อยสิว่าสิ่งของในบ้านที่เพื่อนเพื่อนน่าจะมีกันแทบทุกบ้านอะไรเอ่ยที่มีรูมากมายแต่ก็ยังใส่น้ำเข้าได้ได้ตั้งเยอะ เฉลย:นั้นก็คือฟองน้ำนั้นเองเพราะตัวฟองน้ำเองนั้นเต็มไปด้วยช่องและรูพรุนต่างๆ แต่ก็ยังสามารถซึมซับน้ำเข้าไปไว่้ในตัวมันได้ดีเยี่ยมเลย เราพบพนักงานขับรถบัสคนหนึ่งไปผิดทางในถนนวันเวย์ซึ่งเดินรถได้ทางเดียว แต่ทางที่เค้าไปกลับสวนทางกับทางรถซึ่งเจ้าหน้าที่ก็เห็นแต่ก็ยังให้เค้าผ่านไปอย่างสบายๆ ทำไมจึงเป็นแบบนั้นกันแน่ เฉลย:ที่เค้าสามารถไปสวนทางกับถนนวันเวย์ได้ก็เพราะเขาเดินอยู่ไม่ได้ขับรถยังไงละ มีคำศัพท์อยุ่หนึ่งคำที่ไม่ว่าจะกลับหัวอ่านยังไงก็ยังอ่านได้เหมือนเดิมแล้วเพื่อนเพื่อนจะพบมันได้ในสระน้ำอีกด้วย เฉลย:และคำคำนั้นก็คือคำว่า swims นั้นเองถ้าไม่เชื่อก็ลองกลับด้านดูได้เลยนะ มีอยู่หนึ่งอย่างที่ทุกคนต้องมีและมันมักจะอยู่บนพื้นเสมอ แต่ถึงมันจะมีสีดำแต่มันก็ไม่เคยสกปรกเลยและที่สำคัญมันอยู่กับพวกเราแทบจะตลอดเวลาอีกด้วย เฉลย:สิ่งนั้นก็คือเงายังไงละ ตอนที่เราไปซื้อมะเขือเทศทั้ง 12 ผลจากร้านใกล้บบ้านปรากฎว่าในระหว่างเดินกลับมาที่บ้านมีลูกบอลลอยมาจากไหนก็ไม่รู้ตรงเข้ามาที่ถุงมะเขือเทศทำให้หนึ่งในสี่ของทั้งหมดเสียหายแล้วมันจะเหลือผลที่ดีอยู่เท่าไหร่กันนะ เฉลย หนึ่งในสี่ของ12นั้นก็คือสามผลดังนั้นที่เหลืออยู่ก็คือ 12-3 นั้นก็คือ 9 ผลยังไงละ เพื่อนของเราเป็นนักฟุตบาลที่เก่งและแข็งแรงมากมากทั้งที่เมื่อวานเค้าเพิ่งจะพลาดตกบันไดที่มีความสูงทั้งหมดยี่สิบขั้นแต่เค้าก็ไม่ได้เป็นอะไรเลยอีกทั้งยังมาวิ่งเตะบอลได้อย่างสบายใจในวันนี้อีกมันเป็นไปได้ยังไงนะ เฉลย:ก็เพราะเค้าตกบันไดขั้นแรกเท่านั้นเองไม่ได้ขึ้นไปตกจากขั้นที่ยี่สิบสักหน่อย เด็กน้อยที่บ้านกำลังอยู่ในวัยที่ดึงของเล่นไปมาเสมอในตอนที่เค้าอยู่คนเดียว และวันนี้ก็เช่นเดียวกันปรากฎว่าเค้าดึงหน้ากระดาษในหนังสือออกมาโดยมีหน้าที่ 7,8,101,102,222,223 แต่เราเจอกระดาษแค่สามแผ่นมันเป็นไปได้ยังไงนะ เฉลย:ก็แค่หน้าหนังสือมันต้องมีสองด้านยังไงละและแต่ละแผ่นก็คือหน้าที่ติดกันนั้นก็คือหน้าแรกคือ 7 และ…