สำหรับคนคนหนึ่งกับช่วงเวลาที่ผ่านพ้นไปในแต่ละวันมันมีเรื่องราวต่าง ๆ นับพันเกิดขึ้นมากมาย บางเรื่องก็เป็นเหมือนฝันร้ายแต่บางเรื่องก็เหมือนกันเทพนิยายที่นำความสุขและรอยยิ้มมาให้เรา ไม่ว่าสายลมแห่งกาลเวลาจะพัดผ่านพาเอาเรื่องราวแบบไหนเข้ามาให้เราได้พบเจอแต่สิ่งหนึ่งที่จะยังคงเหลือเอาไว้นั้นก็คือความทรงจำและประสบการณ์ซึ่งพวกเราชาวสัพเพเหระนั้นมองว่าเรื่องราวทุกเรื่องนั้นแหละที่เป็นเหมือนรากฐานที่ทำให้เราเติบโตแข็งแกร่งและเดินมาได้จนถึงทุกวันนี้ ซึ่งความทรงจำหรือเรื่องราวอันไหนที่มันดีดีเราก็เก็บเอาไว้ส่วนอันไหนที่มันแย่ก็ปล่อยมันผ่านไป เพราะเราต่างคนก็มีเรื่องราวมากมายอยู่แล้วจะมามั่วคิดถึงหรือเก็บเอาเรื่องราวไม่ดีเอาไว้ทำไม และวันนี้พวกเราก็อยากจะมาบอกกับเพื่อนเพื่อนว่า เรื่องราวดีดีนั้นก็ไม่จำเป็นที่จะต้องเป็นอะไรที่ยิ่งใหญ่แต่ขอให้มันเป็นเพียงช่วงเวลาแห่งความสุขเราพวกเราที่สามารถสร้างรอยยิ้มและเสียงหัวเราะได้แค่นั้นมันก็มากเพียงพอแล้ว
และตอนนี้เราก็มีภาพของเพื่อนเพื่อนของเราจากบนโลกอินเทอร์เน็ตที่ได้เก็บความรู้สึกดีดีและเรื่องราวเหล่านั้นไว้ในภาพถ่ายซึ่งได้ส่งต่อเพื่อสร้างรอยยิ้มให้กับพวกเราต่อไป
พวกเราทำงานที่เดียวกันโดยที่ทำงานของเราไม่มีชุดฟอร์มของบริษัทตัวเอง แต่เรื่องบังเอิญก็เกิดขึ้นได้เมื่อพวกเราใส่เสื้อโค้ทแบบเดียวกันและขนาดใกล้เคียงกันมาในวันเดียวกันอีกต่างหาก และเพื่อวันนี้มันน่าจดจำยิ่งขึ้นพวกเราก็เลยลองต่อซิปของเสื้อโค้ทแต่ละตัวให้รวมเป็นหนึ่งเดียวกันแบบนี้แหละ มันช่างอบอุ่นเหลือเกิน
© Geekquinox / reddit
เราไม่เคยคิดว่าเรื่องง่ายๆอย่างการเปิดกระจกให้สายลมที่พัดผ่านโชยเข้ามาหาเราระหว่างขับรถมันจะทำให้มีความสุขได้ขนาดนี้มาก่อน และเพื่อนที่ดีที่สุดของเรา(เจ้าตูบน้อยสีขาว)ก็คือผู้สอนให้เรารู้ซึ่งถึงความสุขง่ายๆ อันนี้
© inherentlydad / reddit
เราชอบเนื้อเรื่องในนิทานดิสนีย์ที่เหล่านกน้อยมักจะบินเข้าหานางเอกเพื่อแสดงถึงความเป็นที่รักของทุกอย่างรอบข้าง และวันนี้เราก็ได้มีความรู้สึกแบบนั้นแล้วเพราะเจ้านกน้อยนี้เพิ่งบินมาหาเราและไม่จากไปไหนเลยลองดูสิ
© switchup / reddit
เราและน้องหมาของเราชอบว่ายน้ำด้วยกันตั้งแต่เด็ก แต่ตอนนี้เจ้าตูบของเราอายุมากแล้วและดูเมหือนจะว่ายน้ำเองไม่ไหว สิ่งที่เราทำได้ก็คือค่อยประคองมันเพื่อว่ายน้ำเล่นไปด้วยกันแบบนี้แหละ และเราหวังว่ามันจะมีความสุขเหมือนที่เรามีนะ
© Tanimal15 / reddit
ยูนิคอร์นไม่ได้มีอยู่แค่ในนิทานหรือการ์ตูน แท้จริงแล้วมันอยู่กับเราหรืออยู่ในตัวเรานี้แหละเพียงแต่ว่าใครจะสามารถพามันออกมาได้เท่านั้นเอง
© OldForester101 / reddit
ขอแนะนำเพื่อนตัวน้อยของเราเจ้าแฟรงกี้ ครั้งแรกที่เราเจอกันคือตอนที่มันกระโดดไปมาบนต้นไม้และเราโยนถัวไว้ให้ที่ใต้ต้นไม้นั้น หลังจากครั้งนั้นเจ้ากระรอกน้อยก็จะแวะมาหาเราที่หลังบ้านบ่อยๆแบบนี้ (ดูแววตาที่มีความสุขในการรอถั่วของน้องสิ)
© chebstr / reddit
เพื่อนเดินทางที่อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่วันแรก จนถึงตอนนี้ดูเหมือนน้องหมาจะรู้งานขึ้นเยอะเลยเตรียมหมวกไว้กันแดดซะด้วย ยังดีนะที่ไม่ถืออาหารเม็ดมาทานแก้ง่วงระหว่างนั่งรถทางไกล
© KeNtLuN / reddit
เราไปที่บ้านของน้องสาวเดือนละครั้งเพราะต้องไปช่วยดูแลต้าวหมาของตัวนี้ระหว่างที่น้องของเราเข้าไปจัดการธุระในเมือง ซึ่งตอนแรกเราพบกันก็ไม่ค่อยสนิทเท่าไหร่แต่ตอนนี้ดูเหมือนเราจะเข้ากันได้ดีนะ ลองดูรอบยิ้มของน้องๆสิ
ดูเหมือนบางคนอยากจะให้เราช่วยวางมือจากหนังสือซะแล้ว ก็ดูหน้าน้องแมวสิเหมือนจะบอกว่า “นุดดดเลิกอ่านหนังสือแล้วหันมาเกาคางให้เราดีกว่า”
© toonio / reddit
คงไม่ต้องบอกว่าเวลาที่คุณแม่มีความสุขที่สุดก็คือเมื่อได้โอบกอดเหล่าเจ้าตัวเล็ก และรอยยิ้มนี้คงบอกได้ถึงความรักและความรู้สึกดีที่ได้ทำหน้าที่แม่
© pajser92 / reddit
เมื่อไม่ได้ออกไปนอนอาบแดดนอกบ้านก็คงต้องหาทางเท่าที่มีจากในบ้านแบบนี้แหละ
© psycot / reddit
ตั้งแต่เล็กๆแล้วก่อนเข้านอนเจ้าหมาน้อยจะค่อยขึ้นมานั่งตักเราเสมอ และตอนนี้มันตัวใหญ่มากแต่ก็ยังทำเหมือนและจะทำหน้าแบบนี้ทุกครั้งที่ขึ้นไปนั่งไม่ได้ จนเราต้องอุ้มก่อนถึงจะยอมยิ้มและกลับไปนอนที่นอนของตัวเอง
© Gnarly_Sarley / reddit
ภาพแห่งความทรงจำที่ดีถึงแม้ว่า พ่อของเราและเจ้าหมาของเค้าจะต้องเข้าเฝือกเหมือนกันเพราะไปกระโดดลงจากเรือและลงผิดจังหวะไปหน่อยแต่ทั้งคู่ก็ยังยิ้มอย่างสนุกสนาน และคงมีครั้งต่อไปอีกแน่นอน
© meiirenaa / reddit
อย่างที่เราบอกเพื่อนเพื่อนไปแล้วในตอนแรกสิ่งที่นำพาความสุขมานั้นไม่จำเป็นต้องเป็นเรื่องราวที่ยิ่งใหญ่ขอแค่ เรื่องความห่วงใยแต่สายใจของความคิดถึงเล็กก็ทำให้แต่ละคนมีความสุขได้แล้วดังนั้น ออกไปตามหาความสุขเล็กในแต่ละวันกันเถอะเพราะอย่างน้อยรอยยิ้มกับความทรงจำที่ดีก็ทำให้ความสุขของเราถูกเติมเต็มเข้าไปทีละนิด
ขอบคุณเรื่องราวดีๆจาก brightside — เรียบเรียงโดย สัพเพเหระ
