ถ้าจะให้บอกถึงการตกแต่งบ้านก็คงจะเป็นความสุขของเพื่อนเพื่อนอีกแบบนึงสำหรับคนที่ชอบที่จะปรับเปลี่ยนหรืออาจจะชอบการเปลี่ยนแปลงทีละเล็กละน้อย ก็คงต้องบอกว่าการได้ออกไปเดินมองหาเฟอร์นิเจอร์เครื่องประดับหรือแม้กระทั่งกรอบรูปหรือตุ๊กตาตัวเล็กๆน่ารักน่ารักมาตั้งไว้ในบ้านหรือในห้องของเราก็เป็นความสุขอย่างหนึ่งแล้วซึ่งพวกเราชาวสัพเพเหระก็เห็นด้วยกับสิ่งเหล่านั้น เพราะว่าการได้ทำสิ่งที่ทำให้เรามีรอยยิ้มและมีความสุข ถึงแม้ว่าจะเป็นเพียงเรื่องเล็กน้อยมันก็ทำให้เราเติมเต็มความรู้สึกดีดีเข้าไปได้ในแต่วันนี้ และพวกเราชาวสัพเพเหระไม่ได้จะเอาเรื่องของการตกแต่งบ้านเล็กๆน้อยๆมาให้เพื่อนเพื่อนชมหรอกนะเพราะว่าพวกเราได้ไปเจอกับเรื่องราวของการแต่งบ้านด้วยการสร้างห้องลับเก็บเอาไว้ ซึ่งมันก็คงจะเป็นห้องลับจริงๆนั่นแหละเพราะถึงขนาดที่ว่าเจ้าของเก่าก่อนหน้านี้ก็ไม่รู้เช่นเดียวกันว่ามีสิ่งใดถูกเก็บหรือซ่อนไว้เลย จนกระทั่งเพื่อนของเราที่ได้ย้ายเข้าไปอยู่ใหม่และทำการต่อเติมจนได้พบกับห้องเหล่านี้มาลองดูกันสิว่าจะมีอะไรน่าสนใจอยู่ภายในห้องลับเหล่านั้นกันบ้างแล้วเพื่อนเพื่อนก็ลองช่วยกันคิดดูว่าไปห้องลับเหล่านี้คุณอาจจะอยากสร้างบ้านไว้บ้างสักห้อง ไปลองชมภาพห้องลับต่างๆที่เราเอามาให้เพื่อนเพื่อนได้ดูกันเลยดีกว่าลองดูซิว่ามีห้องแบบไหนบ้างที่สุพรรณจะชอบ บ้านที่เราได้มามันเก่าพอสมควรและเมื่อเราพยายามเปลี่ยนกำแพงไม้อัดออกก็ต้องพบประตูที่สามารถพาเราไปยังห้องเก็บของเล็กๆได้ สงสัยจริงๆว่าจะปิดไว้ทำไมแล้วแต่ก่อนมันเคยเก็บอะไรไว้กันแน่นะ © Reddit หลังจากได้บ้านหลังนี้มาเราก็ไม่ได้ลงมาดูแลเลย จนกระทั้งตอนนี้ที่เราจะย้ายมาอยู่เราได้ทำการซ่อมจุดต่าง ๆ ภายในบ้านแล้สก็ได้พบกับสิ่งที่ไม่ได้คิดมาก่อนเพราะที่หลังกำแพงห้องของเราอันที่จริงแล้วมันเป็นห้องอาบน้ำและห้องอบไอน้ำมาก่อน ซึ่งพอซ่อมแซมมันก็สามารถกลับมาใช้งานใหม่ได้แล้ว © Imgur บังเอิญว่าเกิดน้ำท่วมเข้าไปในห้องใต้ดินทำให้เราต้องเรียกพนักงานมาซ่อมแซมและนั้นก็ทำให้เราได้พบกับห้องลับที่ซ่อนอยู่ในกำแพงซึ่งมีของหลายอย่างวางอยู่และเราคิดว่ามันน่าจะเป็นห้องเก็บของมาก่อน © Imgur หลังจากพยายามต่อเติ่มบ้านเราก็พบว่ามีประตูบานใหญ่อยู่ในกำแพงซึ่งตอนแรกเราก็คิดว่ามันจะพาเราไปสู่ห้องลับหรืออะไรที่น่าตื่นเต้นและพอย้ายประตูออกไปก็พบว่ามันเป็นแค่กำแพงอิฐ สงสัยว่าช่างเก่าที่ทำบ้านจะไม่อยากเสียเวลาทุบก็เลยสร้างพนังคลุมมันซะเลย © Imgur กำแพงบ้านเก่ามันผุก็เลยกะว่าจะเรียกช่างมาซ่อมแต่กลายเป็นว่ามีห้องลับอยู่หลังกำแพงนั้นอีก น่าตื่นเต้นจริงๆ ที่ได้เจอแต่พอเปิดเข้าไปก็ไม่มีอะไรอยู่เลยเป็นแค่ห้องโล่ง ๆ © Imgur หลังจากที่เราอยู่บ้านนี้มานานพวกเราก็เลยอยากจะลองเปลี่ยนสิ่งต่าง ๆ โดยเริ่มจากพรมรองพื้นและเมื่อยกมันขึ้นก็ได้พบกับประตูลับที่นำเราไปสู่ห้องใต้ดึงซึ่งบ้างใต้นั้นมันคือที่เก็บอาหาร เมื่อลองหาข้อมูลดูก็ได้รู้ว่ามันเหมือนเป็นตู้เย็นตามธรรมชาติที่คนสมัยก่อนใช้ความเย็นในชั้นดินเพื่อคงสภาพอาหารและสิ่งต่าง ๆ นั้นเอง © Imgur อยากจะทำห้องครัวใหม่ก็เลยลื้อพื้นห้องออกแล้วก็ต้องประหลาดใจเมื่อพบว่าอันที่จริงแล้ว ใต้ห้องครัวของเรามันเป็นถังเก็บน้ำขนาดใหญ่ © Reddit เราย้ายบ้านใหม่แล้วก็ได้พบกับตู้เซฟลับที่ฝั่งอยู่ในพื้นแต่ก็ไม่รู้รหัสที่จะเปิดมัน ตอนนี้มันก็ยังอยู่แบบเดิมเพราะเราคิดว่าข้างในไม่น่าจะมีอะไรแล้ว (หรือเราควรลองเปิดมันดูนะ) © Imgur ตอนที่ลูกของเราเล่นเคาะบอลในบ้านของเรามันมีเสียงแปลก พอลองสังเกตุดูก็พบว่าอันที่จริงแล้วมันเป็นช่องลับที่มีกล่องไม้ใบนี้ซ่อนอยู่ข้างใน แต่เรายังไม่กล้าเปิดดูหรอกนะว่ามันมีอะไรอยู่ข้างใน © CzarMatt /…

อย่างที่เราเคยบอกเพื่อนเพื่อนไปแล้วว่าร่างกายของเราจะแข็งแรงก็ต้องได้รับการออกกำลังและการทานอาหารที่เหมาะสม และจิตใจของเราจะแข็งแรงก็จะต้องได้รับการพักผ่อนและเรื่องราวดีดีเพื่อทำให้จิตใจของเราสดชื่นและแจ่มใจ อีกทั้งสมองของเราจะเฉียบแหลมและคิดได้อย่างรวดเร็วนั้นก็จะต้องได้รับการเรียนรู้จากทั้งการอ่านการฟังและการคิดวิเคระะห์และการออกกำลังกายทางความคิดด้วยการค้นหาและตอบคำถาม และยิ่งเราฝึกฝนสิ่งนี้บ่อยบ่อยเข้ามันก็จะทำให้เราสามารถทำสิ่งเหล่านี้ได้อย่างรวดเร็วขึ้น เพราะนั้นก็คือความชำนาญที่เราได้สร้างขึ้นนั้นเอง ซึ่งบางครั้งบางเรื่องนั้นเด็กเด็กก็อาจจะสามารถตอบหรือแก้ไขปัญหาเหล่านั้นได้ดีกว่าผู้ใหญ่ หรือบางครั้งก็ต้องอาศัยความรู้และประสบการณ์ต่างๆในการตอบและแก้ไขสิ่งเหล่านั้น ที่พวกเราชาวสัพเพเหระบอกแบบนั้นก็เพราะว่า ในโลกนี้นั้นเราคิดว่าคนที่แก้ปัญหาได้นั้นไม่ใช่ว่าเค้าเก่งแต่เป็นเพียงว่าเค้านั้นมีความรู้และความเข้าใจในเรื่องเหล่านั้นมากกว่าคนอื่น ๆ ที่ไม่รู้นั้นเอง วันนี้พวกเราชาวสัพเพเหระก็เลยลองเอาคำถามที่คิดว่าน่าจะช่วยทำให้เพื่อนเพื่อนของเรานั้นได้ลองใช้ความคิดและไหวพริบในการรวบรวมความรู้ที่เรามีมาใช้ในการตอบปัญหาเหล่านี้นั้นเอง พวกเรามีปริศนามากมายที่จะทำให้คุณคิดทบทวนถึงคำตอบไปมา (1) มาเริ่มด้วยคำถามแรกกันเลยดีกว่านะ กับสิ่งของที่เราอย่างจะให้เพื่อนเพื่อนได้ลองหาคำตอบดูและสิ่งนี้ก็อยู่ได้ทั้งบนฟ้าและบนพื้นดินคุณสามารถยกมันข้ึนสูงได้เท่าที่ต้องการอย่างง่ายดายแต่ กลับยากมากมากถ้าคุณคิดจะโยนมันออกไปให้ไกล (2) สำหรับคำถามที่สองเลยดีกว่าเจ้าสิ่งนี้สามารถเดินทางไปได้ทั้งในเมืองและสถานที่ต่าง ๆ แต่มันไม่เคยเข้าบ้านใครได้เลย มันคิดอะไรกันนะ (3) เจ้าสิ่งนี้ทำงานทั้งวันตลอดทั้งปีไม่เคยบ่นว่าเหนื่อยเลยและยังดูสดชื่นอยู่เสมอถึงขนาดที่ว่าในวันที่อากาศร้อนมันยังเย็นสบายอยู่เลย (4) ผลไม้อะไรเปลือกแข็งที่สุด (5) ฉันไม่มีเท้าไม่มีมือไม่มีปีกแต่ฉันปีนขึ้นไปบนท้องฟ้าได้ (6) เจ้าสิ่งนี้เป็นของคุณทุกคน และคุณแทบจะไม่เคยเรียกมันเลยแต่ตรงกันข้ามคนรอบตัวคุณกลับพูดถึงมันอยู่ทุกครั้งที่อยู่ต่อหน้าคุณ (7) เจ้าสิ่งนี้เดินได้เดินดีเดินอยู่ตลอดทั้งที่มีแต่แขนและไม่มีขา (8) เช้านี้เราลืมปลาเอาไว้บนโต๊ะอาหารที่บ้านทั้งวันแต่เจ้าเหมียวกลับไม่แตะต้องมันเลยทำไมกันนะ มาฟังเฉลยกันเลยดีกว่าดูสิว่าเพื่อนเพื่อนจะตอบได้สักกี่ข้อ ข้อแรกเลยนั้นก็คือ “ขนนก” ยังไงละก็นกบินอยู่บนฟ้าและถึงจะหยิบขึ้นมาง่ายๆแต่มันเบามากมากจนโยนไปไหนไกลๆตัวแทบจะไม่ได้เลยนะ และข้อสองนั้นก็คือ “ถนน” เพราะมันต้องเป็นเส้นทางในการเดินทางยังไงละแต่มันเข้าบ้านไม่ได้เพราะถ้าเข้าไปก็คงทำให้บ้านของคุณไม่ต้องนอนกันเลยทีเดียวเพราะคงมีรถเข้าออกตลอด ข้อสาม นั้นคือ ​”ตู้เย็น” นั้นเองเพราะถ้ามันไม่เย็นแล้วละก็คงต้องเปลี่ยนแล้วละ ข้อสี่ ผลไม้เปลือกแข็งที่สุดก็คือ “ผลไม้กระป๋องยังไงละ” ข้อห้า คำตอบคือ “ชื่อของคุณ” เพราะคงไม่มีใครมานั่งเรียกชื่อตัวเองหรอกนะ ข้อหก นั้นก็คือนาฬิกา…

เป็นธรรมดาที่คนส่วนใหญ่ยอมต้องมีเรื่องที่ตัวเองสามารถทำได้และมั่นใจในสิ่งที่จะทำนั้นก็เพราะพวกเรานั้นล้วนแล้วแต่มีความถนัดไม่เรื่องใดก็เรื่องหนึ่งซึ่งทำให้พวกเราหลายหลายคนสร้างสรรค์หรือทำในสิ่งใหม่ๆที่แตกต่างกันได้อย่างลงตัวและแน่นอนว่าเมื่อเรามีสิ่งที่เราถนัดหรือสิ่งที่เรารู้แล้วย่อมจะต้องมีสิ่งตรงกันข้ามนั้นก็คือเรื่องราวหรือสิ่งที่เราทำไม่ได้หรือเรื่องราวที่เราไม่รู้นั้นเอง และเจ้าสิ่งเหล่านี้แหละที่จะทำให้พวกเราเกิดความไม่มั่นใจหรือความกลัวในการทำสิ่งเหล่านั้นนั้นเอง ซึ่งก็ต้องบอกว่ามันเป็นเรื่องปกติสามัญมากมากที่เกิดขึ้นกับตัวเราหรือบางครั้งก็เกิดขึ้นกับคนรอบรอบตัวเราได้แต่วันนี้พวกเราชาวสัพเพเหระอยากจะเอาเรื่องราวชาวขนลุกจากสิ่งที่เราไม่รู้และพวกเราที่ได้ฟังกยังไม่สามารถที่จะเอาเหตุผลอะไรมาอธิบายเรื่องราวเหล่านั้นได้ว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างไรมาให้ เพื่อว่าเพื่อนเพื่อนอาจจะสามารถบอกเราได้ถึงสิ่งที่เราไม่รู้เหล่านี้นั้นเอง คุณยายชวนไปเล่นด้วย ครอบครัวของเราอยู่กันเป็นครอบครัวใหญ่นั้นก็คือ เราจะอยู่กันแบบหลายหลายรุ่นเลยทำให้มีคุณตาคุณยายและพี่น้องรวมถึงหลานตัวเล็กอีกหลายคนอยู่ในบ้าน ซึ่งนั้นก็ทำให้บ้านของเราอบอุ่นและดูครึกครื้นอยู่เสมอ ด้วยความที่มีญาติหลายคนและอายุก็หลากหลายทำให้เด็กๆคุ้นเคยกับการเข้าหาผู้ใหญ่ และเรื่องราวไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นในวันที่เรามีงานเลี้ยงวันเกิดกันในครอบครัว ในระหว่างที่พวกผู้ใหญ่กำลังช่วยกันเตรียมอาหารและจัดของขวัญเด็กๆก็เล่นกับคุณตาคุณยายอย่างสนุกสนาน จู่ๆเหล่าเด็กก็พร้อมใจกันมองไปที่มุมห้องและเริ่มพูดคุยกันเบาๆ เราซึ่งเป็นคุณตาก็เลยถามไปว่า “แอบวางแผนอะไรกันเหรอเด็กๆ” แต่สิ่งที่เด็กๆตอบกลับมาก็ทำให้เราอึ้งไปเพราะพวกเค้าพร้อมใจกันพูดว่า “มีคุณยายยืนจ้องมองเราจากนอกหน้าต่างและพยายามเรียกให้เข้าไปหา แต่เราไม่เคยเห็นหน้าท่านมาก่อน” ซึ่งเมื่อเรามองไปที่นั้นก็ไม่เห็นใคร แต่เราก็ไม่สบายใจและพาเด็กย้ายไปห้องอื่น แต่เราก็ยังคิดไม่ออกว่าถ้าเราไม่อยู่แล้วเด็กเข้าไปหาแล้วจะเกิดอะไรขึ้นนะ ชายคนหนึ่ง ในเย็นวันหยุดสุดแสนธรรมดาเราพาหลานออกไปเดินเล่นที่สนามเด็กเล่นใกล้บ้านตามปกติ แต่ละหว่างที่หลานกำลังวิ่งเล่นอยู่รอบสนานหญ้าจู่ๆเค้าก็วิ่งมาหาเราและบอกว่า ย่าครับผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงนั้นมองมาที่เราครับย่า ผมเห็นเค้ายืนอยู่นานแล้วมันน่ากลัวมากครับ แต่ในระหว่างที่เรามองตามทิศทางที่หลานชี้ไปกลับไม่เห็นใครเลยและเมื่อถามซ้ำอีกครั้งหลานของเราก็ยังคงบอกว่าเค้ายืนอยู่ที่ตรงนั้นและกำลังเริ่มขยับตัวเหมือนจะเดินเข้ามา เรารีบพาหลานกลับบ้านโดยไม่ได้บอกอะไรเพราะอันที่จริงเราไม่เห็นใครเลยและหลังจากนั้นเราก็ไม่กล้าพาหลานไปที่นั้นอีกเลยเพราะกลังชายที่เรามองไม่เห็นคนนั้น ทำไมไม่พาผมไปด้วย หลังจากที่ออฟฟิศของเราเริ่มกลับมาทำงานและต้องออกเดินทางไปตามสถานที่ต่างๆ เราก็ต้องออกไปค้างข้างนอกบ่อยขึ้นซึ่งทุกครั้งเราก็จะโทรคุยกับลูกๆผ่านทางวีดีโอคอลเสมอ แต่วันก่อนระหว่างที่เราโทรคุยกันลูกของเรากลับถามคำถามแปลกขึ้นมาซึ่งทำให้ตั้งแต่คืนนั้นเราแทบไม่อยากไปค้างที่ไหนเลย เพราะจู่ๆลูกของเราก็ถามว่า ทำไมเพื่อนแม่พาเด็กไปด้วยได้ แล้วทำไมแม่ไม่พาผมไปได้ ซึ่งเราก็สงสัยเลยถามไปว่าทำไมลูกพูดแบบนั้น แล้วเจ้าตัวเล็กก็บอกว่า “ผมเห็นเพื่อนแม่เล่นกับเด็กอยู่ด้านหลังไง” ซึ่งตอนนั้นเราอยู่คนเดียวแต่เราไม่ได้พูดอะไรและค่อยๆวางสายไปพร้อมกับเก็บของแล้วลงมาขอเปลี่ยนห้องนอน “ให้นอนห้องเดิมคงทำใจไม่ไหว” ทำไมเค้านั่งได้ การมีลูกๆทำให้เรารู้ว่าครอบครัวและงานบ้านกับการดูแลเด็กๆไม่ได้เป็นเรื่องง่ายเลย และเรามีหลายหลายเรื่องที่จะต้องเรียนรู้อย่างวิธีการเลี้ยงเด็กเป็นต้น ซึ่งบางเรื่องก็ง่ายบางเรื่องก็ยากแต่มีอยู่ครั้งหนึ่งที่ทำให้เราแทบวิ่งเลยนั้นก็เพราะว่าวันนั้นเราไปเที่ยวนอกบ้านแล้วเจ้าตัวเล็กก็ปีนขึ้นไปบนโต๊ะเราเลยบอกว่า การปีนไปนั่งบนโต๊ะเป็นสิ่งที่ไม่ควรทำแต่ระหว่างที่เราสอนอยู่เจ้าตัวเล็กกลับบอกเรามาว่า “ถ้าปีนขึ้นโต๊ะไม่ได้แล้วทำไมแม่ไม่ว่าคุณน้าผู้หญิงที่นั่งอยู่บนโต๊ะด้วยละ พร้อมกับชี้นิ้วไปที่โต๊ะข้างอีกด้วย” ซึ่งเราไม่เห็นใครเลยแต่ลูกของเราก็ยังบอกแบบนั้นอยู่อีก แต่เราก็รู้สึกขนลุกเล็กจึงรีบพากันออกจากร้านแล้วไม่กลับไปที่นั้นอีกเลย พี่อยู่ในนั้น ในระหว่างช่วงบ่ายวันหนึ่งหลังจากที่เราเพิ่งกลับจากโรงพยาบาล เราเดินทางกลับบ้านด้วยรถไฟฟ้าและในระหว่างที่นั่งรถอยู่ก็มีเด็กผู้หญิงตัวเล็กเดินมาใกล้เราแล้วก็บอกว่า “พี่มาอยู่ในนี้เหรอ” ที่แรกเราก็ไม่ได้สนใจอะไรแต่คุณแม่ของเด็กคนนั้นก็เริ่มพูดกับเด็กน้อยประมาณว่า “พี่เค้าเดินทางไปในที่ที่ไกลมากมากแล้ว” ซึ่งนั้นก็ทำให้เราทราบว่าพี่ของเด็กผู้หญิงคนนี้น่าจะเพิ่งจากไป…

หลากหลายครอบครัวที่กำลังเพิ่งเริ่มสร้างครอบครัวอาจจะมีแนวคิดและความพร้อมไม่เหมือนกันบางครอบครัวก็อาจจะอยากได้บ้านที่อบอุ่นและสวยงามบางคนก็อาจจะอยากได้สวนสวยๆเพื่อไว้พักนั่งชมธรรมชาติในยามว่าง และอีกหลายคนก็อยากที่จะมีเจ้าตัวเล็กวิ่งเล่นไปมาให้ความสุขกับครอบครัว ไม่ว่าจะเป็นแบบไหนก็แล้วแต่พวกเราก็สนับสนุนให้เพื่อนเพื่อนทำได้ตามที่คิดและฝันไว้นั้นเอง และวันนี้พวกเราก็มีเรื่องราวดีดีมาฝากสำหรับเหล่าเพื่อนเพื่อนที่เป็นคุณพ่อคุณแม่มือใหม่ที่อาจจะต้องนั่งกุมขมับเพราะความซนและพลังอันเหลือล้นจากเหล่าเด็กน้อยเหล่านั้น มาลองอ่านกันสักหน่อยสิว่าเรื่องราวดีดีที่พวกเราได้ลองเอามาให้เพื่อนเพื่อนอ่านกันนี้จะสามารถช่วยให้เพื่อนเพื่อนดูแลและทำให้เจ้าตัวเล็กของคุณอยู่ในโอวาทหรือทำตามสิ่งที่คุณอยากให้ทำได้ขนาดไหน ความภูมิใจในสิ่งที่ทำได้ ลูกของเราอายุได้ 6 ปีแล้วก่อนหน้านี้เรามักจะบอกให้เค้าทำในสิ่งที่ต้องการโดยไม่ได้คิดถึงเค้าเลย ซึ่งบางอย่างเค้าก็ไม่สนใจเลยแต่เราก็ได้ค้นพบสิ่งหนึ่งซึ่งทำให้ทุกอย่างดูง่ายมากขึ้นนั้นก็คือเราพบว่าเด็กๆก็เป็นคนที่มีความภูมิใจในสิ่งที่เค้าสามารถทำได้หรือรู้สึกดีที่ได้รับมอบหมายให้ทำอะไรสักอย่าง อย่างเช่นก่อนหน้านี้ตอนข้ามถนนเรามักจะต้องเรียกเค้าและจูงมือเพื่อข้ามถนนซึ่งลูกของเราก็ไม่ค่อยชอบใจสักเท่าไหร่นัก แต่หลังจากที่เราบอกเค้าว่าเราอยากให้เค้าช่วยพาเราข้ามถนนและเค้าจะต้องช่วยจับมือด้วย ซึ่งหลังจากนั้นเราก็พบว่าลูกของเราจะมีความสุขมากที่ได้พาเราข้ามถนนและจะจับมือเราแน่นๆเสมอ โดยครั้งหนึ่งเค้าบอกว่า”ผมจะดูแลเรื่องนี้ให้แม่เอง” ฟังแล้วก็รู้สึกดีเลย การแข่งขันทำให้การเรียนรู้สนุกมากขึ้น หลายครั้งที่เราพยายามสอนให้เค้าทำหลายหลายด้วยตัวคนเดียว อย่างเช่นการไปห้องน้ำตอนกลางคืนหรือการเดินขึ้นลงบันได แต่มันก็ไม่ค่อยได้ผลเพราะเค้ามักจะบอกว่าเค้าทำไม่ได้และไม่ไหว แต่พอเราเปลี่ยนมาเป็นการเล่นเกมส์และการแข่งขันมันก็กลายเป็นเรื่อง่ายขึ้นมากเลย อย่างเรื่องไปห้องน้ำเราก็สร้างเป็นเกมส์ค้นหาของโดยบอกเค้าว่าเราจะเอาของเล่นไปซ่อนในห้องน้ำและผลัดกันไปหาซึ่งใครหาเจอก็จะได้ของเล่นชิ้นนั้นไปเลย เพียงเท่านั้นแหละเด็กน้อยก็เดินไปห้องน้ำได้อย่างสนุกสนานเลย และเกมส์จับเวลาขึ้นบันไดก็ทำให้เราเห็นว่าเค้าสามารถเดินขึ้นลงบันไดเองได้เร็วแค่ไหน การให้รางวัลและบทลงโทษคือสิ่งจำเป็น ครอบครัวเรามีเทคนิคเล็กที่ทำให้เหล่าเด็กของเรานั้นรู้ว่าสิ่งไหนควรทำและสิ่งไหนไม่ควรทำแบบง่ายๆนั้นก็คือการให้รางวัล(อาจจะเป็นคำชมหรือขนมอร่อยๆก็ได้) ในตอนที่เราเห็นเค้าทำในสิ่งที่ถูกต้องอย่างเช่นการช่วยเหลืองานบ้านหรือเวลาที่เค้าทำเรื่องดีดี และสำหรับกรณีที่เค้าทำในสิ่งที่ไม่ถูกต้องอย่างเช่นขว้างของเล่นหรือทำสิ่งที่ไม่ควรทำเราก็จะมีกติกาง่ายๆนั้นก็คือจะบอกว่าสิ่งนี้ไม่ควรทำและหากทำอีกครั้งก็จะต้องมีบทลงโทษอย่างการเข้ามุมห้องและเราก็จะสอนเพิ่มและคุยกันว่าทำไมถึงทำเรื่องนั้นเรื่องนี้ไม่ได้ซึ่งเค้าก็เข้าใจ รู้จักคุณค่าของสิ่งต่าง ๆ พวกเราสอนลูกของเราให้รู้จักคุณค่าของสิ่งต่าง ๆ เพื่อที่ว่าเค้าจะได้รู้จักเก็บและรู้จักใช้ของต่าง ๆ ที่มีโดยเราเริ่มต้นจากเรื่องใกล้ตัวอย่างการทานอาหาร โดยถึงแม้ว่าเราจะเตรียมอาหารไว้จำนวนหนึ่งซึ่งก็มากพอสมควรแต่พวกเราจะตักตามจำนวนที่เราพอที่จะทานหมดเท่านั้นซึ่งหากไม่อิ่มก็สามารถที่จะกลับมาตักเพิ่มได้ที่หลัง ซึ่งนั้นคือจุดเริ่มต้นที่ทำให้บ้านของเราแทบจะไม่ค่อยมีอาหารเหลือทิ้งเลยนอกจากนั้นเด็กๆยังเอาสิ่งนี้ไปประยุกต์ใช้งานกับเรื่องอื่นๆอีกด้วยอย่างการเลือกข้าวของเครื่องใช้ต่าง ๆ พวกเค้าก็เลือกซื้อที่ถูกใจและซื้อมาไว้ใช้งานจริงๆ ทำให้แทบไม่มีของที่ไม่ได้ใช้งานอยู่ในบ้านเลย และนั้นทำให้พวกเราภูมิใจในตัวพวกเค้ามากมากเพราะถึงแม้ว่าเราจะสามารถซื้อทุกอย่างที่เค้าต้องการได้แต่พวกเค้าก็เลือกที่จะมีในสิ่งที่จำเป็นใช้งานจริงๆ เพื่อคนที่รักเราทำได้ทุกอย่าง ตอนที่ลูกของเราพอที่จะคุยรู้เรื่องและเข้าใจเรื่องต่าง ๆ เราบอกเค้าไปว่า “แม่มีอาการแพ้คนที่งอแง” ซึ่งดูเหมือนเค้าจะเข้าใจเพราะทุกครั้งที่เจ้าตัวเล็กของเราเริ่มที่จำทำตัวงอแงและไร้เหตุผลเพียงแค่เราเริ่มไอเบาๆ เค้าก็จะมีท่าทางเบาลงและเข้ามาคุยกันด้วยเหตุผลซึ่งนั้นทำให้เรายิ่งรักเค้ามากขึ้นไปอีกนั้นเพราะเรารู้ดีกว่าที่เค้ายอมและนิ่งลงนั้นก็เพราะเค้ารักเรามากนั้นเอง การลงมือทำคือตัวอย่างที่ดี พวกเรามีแนวคิดที่ว่าหากเราอยากที่จะได้สิ่งใดหรืออยากให้คนรอบตัวเราทำเรื่องดีดีที่เราต้องการ พวกเราก็ต้องทำสิ่งเหล่านั้นให้กับคนรอบข้างๆก่อน และเราก็สอนให้ลูกของเราด้วยการทำสิ่งต่าง ๆให้พวกเค้าเห็นอย่างเช่นอย่างการช่วยเหลือกันทำงานต่างๆภายในบ้าน เพื่อให้เค้ารู้จักการช่วยเหลือกันและพวกเราจะกล่าวขอบคุณทุกครั้งเมื่อมีใครทำอะไรให้เราถึงแม้จะเป็นเรื่องเล็กน้อยอย่างการช่วยหยิบของก็ตามซึ่งนั้นก็ทำให้ลูกๆของเรากลายเป็นคนที่รู้จักทั้งการอาสาที่จะช่วยเหลือคนอื่นๆและมักจะพูดขอบคุณกับคนรอบข้างอยู่เสมอแม้จะเป็นเรื่องเล็กน้อย เรียบเรียงโดย สัพเพเหระ

พวกเราคงเคยได้ยินคำสอนที่บอกว่า ให้เราพอใจในสิ่งที่มี ดีใจในสิ่งที่ได้และชื่นชมในสิ่งที่เป็นแต่ว่าในความเป็นจริงแล้วพวกเราทุกคน ล้วนแล้วแต่อยากที่จะมีสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับตัวเองดังนั้นไม่แปลกใจเลยที่ใครหลายคนพยายามเปลี่ยนแปลงตัวเองทั้งการแต่งตัวและการแต่งหน้าทำผมเพื่อให้ตัวเองออกมาดูดีที่สุด ซึ่งพวกเราชาวสัพเพเหระก็เห็นด้วยเพราะว่ามันไม่ได้เป็นเรื่องที่ทำให้คนอื่นเดือดร้อน และการทำให้เราดูดีมันก็เป็นผลดีกับความมั่นใจของคนเราอีกด้วยนะ หากใครไม่มั่นใจก็สามารถลองเปลี่ยนแปลงตัวเองด้วยเสื้อผ้าและทรงผมได้นะ แต่วันนี้พวกเราชาวสัพเพเหระก็ได้เห็นว่ามีเหล่าคนดังบางคนที่ยอมรับในการเปลี่ยนแปลงของตัวเองด้วยความยินดี และพวกเราก็ยังเห็นว่าเขาเหล่านั้นก็ยังดูดีในแบบของเขานั่นเอง มาลองดูซิว่าชาร์ลิซ เธอรอน ดาราสาวที่หลายหลายคนชื่นชมก็ยังรับได้กับผมขาวที่เพิ่มขึ้นมาตามกาลเวลา © East News อันที่จริงแล้วชาร์ลิซ เธอรอนก็ผ่านอายุมาจนถึงปีที่ 47 แล้วกับผลงานตั้งแต่เราเริ่มเห็นเธอในบทของนางเอกใน Mighty Joe Young และหนังดังอีกหลายเรื่องจนตอนนี้ตอนนี้ก็ทำงานทั้งในเบื้องหน้าและเบื้องหลังถึงแม้ว่าวันนี้เราจะไม่ได้เห็นผลงานการแสดงของเธอเลยก็ตามแต่จากภาพบนนิตยสารต่าง ๆ ก็ทำให้เราเห็นว่าเธอยังคงความงามในแบบที่เป็น หนึ่งในชั่นและนักแสดงชายเจ้าบทบาทที่หลายคนคิดถึงนั่นก็คือทอม แฮงค์ © AFP เราจะเห็นว่าถึงแม้จะเป็นที่นิยมขนาดไหนก็ตามแต่ทอมแฮงค์ เองก็แทบจะไม่ค่อยปกปิดผมขาวที่เกิดขึ้นเลยตรงกันข้ามเขาแทบจะออกงานในแบบที่เป็นตัวของตัวเองอยู่เสมอๆด้วยซ้ำไปซึ่งก็ต้องบอกเลยว่าถึงจะอายุมากแล้วเค้าก็ยังดูดีในแบบที่เค้าเป็นอย่างมากเลย อีกหนึ่งนักแสดงสาวแถวหน้ากับชารอน สโตน © East News ย้อนกลับไปในปี 1992 ถ้าคุณเป็นหนึ่งในคนที่ได้ดูภาพยนต์ Basic Instinct แล้วละก็คุณก็คง อีกหนึ่งคนที่ต้องตกหลุมรักนักแสดงสาวและนางแบบคนนี้อย่างแน่นอนด้วยความงดงามและเสน่ห์ที่เธอมีในตอนแสดงภาพยนตร์นั้นมันช่างน่าหลงใหลเสียเหลือเกินและถึงแม้วันนี้เธอจะมีอายุ 65 ปีแล้วแต่เธอยังคงความสวยในแบบที่เธอเป็นซึ่งดูแล้วก็ต้องเรียกว่าสวยสมวัยและเหมาะกับมาดของผู้กำกับและผู้อำนวยการสร้างอย่างมากเลยนะ ไคล์ แม็คลาชแลน @ East News กับนักแสดงชายเจ้าบทบาทอีกหนึ่งคนที่ต้องบอกว่ายิ่งอายุมากขึ้นยิ่งมีงานมากขึ้นเป็นเงาตามตัวเลยทีเดียวนั่นอาจจะเป็นเพราะความเท่และความหล่อของเขาที่เปลี่ยนแปลงและทำให้หลายคนหลงใหลในความมีเสน่ห์พร้อมกับอายุที่มากขึ้น ถ้าให้นับภาพยนตร์และผลงานการแสดงต่างๆของเขาคงต้องบอกว่ามีมากมายเกือบครึ่งร้อยเลยทีเดียว และอย่างที่เพื่อนเพื่อนเห็นกันในภาพอยู่แล้วถึงแม้ โจดี้ ฟอสเตอร์…