จากการคำนวนแบบง่ายของพวกเราที่สัพเพเหระ เราก็คิดกันเล่น ๆ ถึงเรื่องการจัดแต่งหรือดัดซอยใช่แล้วเรากำลังพูดเพื่อที่จะไปเข้าเรื่องที่เกี่ยวข้องกับทรงผมของพวกเรานั้นเอง โดยคิดง่าย ๆ แล้วผู้ชายส่วนใหญ่น่าจะต้องไปที่ร้านทำผมสักหนึ่งครั้งในทุก 8 สัปดาห์หรือประมาณเดือนกว่ากว่าเพื่อที่จะจัดแต่งและทำให้ผมดูเข้าทรงอยู่เสมอ ในขณะที่เพื่อนเพื่อนผู้หญิงของเรานั้นบางคนไปเสริมหรือทำความสะอาดผมที่ร้านทุกอาทิตย์เลยก็มี หรือบางคนอาจจะนานกว่านั้นแต่อย่างน้อยที่สุดที่ไปร้านทำผมก็น่าจะไม่เกิน 13 สัปดาห์หรือภายในสามเดือนนั้นเองซึ่งใครบางคนที่ชอบความเรียบง่ายหรือความสบาย ๆ ก็คงเลือกแบบที่ทำเป็นประจำเพื่อที่จะได้คงความรู้สึกเดิม ๆ ไว้นั้นเองแต่สำหรับใครบางคนการไปที่ร้านแต่ละครั้งมันก็ต้องมีอะไรที่แตกต่างไปจากเดิมบ้างอย่างทรงใหม่ๆ หรืออย่างน้อยก็น่าจะมีสีใหม่ ๆ อะไรแบบนี้เพื่อที่จะได้สร้างความรู้สึกใหม่ๆ ให้กับตัวเองนั้นเองซึ่งพวกเราก็ชอบมองเพื่อนเพื่อนที่มีการเปลี่ยนแปลงตัวเองอยู่ตลอดเวลาเหมือกันนะเพราะดูไปแล้วก็สดใสและสร้างความแปลกตาให้กับเราได้ยังไงละ ซึ่งวันนี้พวกเราชาวสัพเพเหระก็เลยไปเอาภาพของเพื่อนๆที่ได้ลองปรับเปลี่ยนทรงผมให้ต่างไปจากที่เคยทำแล้วผลที่ได้ก็สร้างความประทับใจและบางครั้งก็เปลี่ยนมุมมองที่เรามีให้กับเพื่อนเพื่อนคนนั้นไปเลยก็มีนะพร้อมกันแล้วก็ไปชมกันเลยดีกว่าเนอะ เพื่อคนแรกของเรามันอาจจะดูธรรมดาสำหรับภาพแรกทางซ้ายแต่อันที่จริงคือเพื่อนของเรานั้นเป็นคนที่มีผมขาวมาตั้งนอนแล้วและทางขวาคือหลังจากที่เพื่อนของเราอยากจะลองปรับลุคธรรมดาให้เข้มขึ้นหน่อยกับทรงผมที่ยาวขึ้นจากการไว้ยาวสัก 2 ปีกับสีขาวแบบธรรมชาติซึ่งมันก็ทำให้เขาดูเข้มแบบนี้เลยนะ © xchavez / reddit ใครจะคาดละว่าแค่ซอยสั้นกับสีผมเล็กน้อยก็ทำให้เราดูโฉบเฉียวได้ขนาดนี้ กว่าที่เราจะได้ทรงผมที่ถูกใจมันก็ต้องผ่านอะไรหลายหลายอย่างมาบ้างอย่างเพื่อนของเพราะคนนี้เธอเริ่มจากผมบ็อบสั้นก่อนซึ่งมันก็ยังไม่ถูกใจจนมาลงเอยได้ที่ทรงผมม้าสดใสแบบนี้ซึ่งดูแล้วก็เหมาะกับเธอจริง ๆ © FridaKahlowRider / reddit หลังจากที่ผ่านการดัดและย้อมอยู่หลายครั้งตอนนี้เราก็ได้สีผมที่เราถูกใจและมันทำให้เราดูดีขึ้นไปอีกนะว่าไหมละ © techno_milk / reddit เราเคยไว้ผมยาวมากมากซึ่งมันต้องใช้ทั้งการเวลาและการดูแลอย่างมากไม่ต้องพูดถึงตอนที่ต้องมานั่งเป่าผมหลังสระผมเลยแต่ตอนนี้หลังจากได้ลองทรงผมแบบสั้นๆสุดๆ มันก็ทำให้เรารู้สึกทั้งสบายใจและยังเสริมความดูทะมัดทะแมงของเราอีกด้วย © liliakaua / reddit เรามักจะรวบผมยาวแบบนี้เสมอตั้งแต่ตอนเรียน แต่พอเริ่มทำงานและลองทำอะไรใหม่ๆ ก็ทำให้เรารู้ว่าการไว้ทำบ็อบแบบนี้ก็ดูดีเหมือนกันนะ © Curlygirl514 / reddit จากตอนนที่เราเพิ่งเข้าเรียนใหม่ๆ…

ทุกวันนี้พวกเรามีสิ่งประดิษฐ์ที่เรียกได้ว่าพวกเราแทบจะไม่เคยไว้ห่างตัวเลยตั้งแต่มีมา ซึ่งนั้นก็คือโทรศัพท์มือถือนั้นเองซึ่งก่อนหน้านี้เรามีไว้เพียงแค่ใช้ติดต่อสื่อสารกันเท่านั้น แต่เมื่อทุกอย่างเริ่มพัฒนาขึ้นการส่งข้อมูลการสื่อสารธรรมดาที่มีเพียงแค่เสียงเท่านั้นเริ่มกลายเป็นสิ่งที่ขยับมากขึ้นกลายเป็นทั้งภาพและเสียง ซึ่งตอนนี้เราสามารถพูดคุยการแบบเห็นหน้ากันได้เลย และอีกสิ่งหนึ่งที่ต้องเรียกว่ากลายเป็นสิ่งที่เราสามารถทำได้นั้นก็คือการถ่ายภาพนั้นเองเพราะตอนนี้นอกจากโทรศัพท์นั้นถูกรวมให้กลายเป็นกล้องถ่ายภาพแบบคุณภาพดีมากมากเลย ซึ่งนั้นเองที่ทำให้พวกเราได้เห็นภาพต่าง ๆ ที่แทบไม่เคยได้เห็น หรือ ภาพแปลกตาที่เราก็ต้องงงเมื่อได้เห็น ซึ่งเพื่อนเพื่อนของเราในระบบออนไลน์ได้ส่งภาพแปลก ๆ เหล่านี้มาให้พวกเราได้เห็นซึ่งบางครั้งภาพเหล่านั้นอาจจะเกิดความพิเศษของสถานที่หรืออาจจะมาจากความบังเอิญหรือช่วงจังหวะเวลาที่เหมาะสมทำให้เกิดภาพเหล่านี้ขึ้น ซึ่งงันนี้พวกเราก็นำสิ่งเหล่านั้นมาให้เพื่อนเพื่อนได้ชมกัน ที่เพื่อนเพื่อนกำลังมองอยู่อาจจะมองเห็นชั้นของมือลอกออก แต่อันที่จริงนี้คือภาพของมือที่ถูกจุ่มลงไปในน้ำทะเลสาปที่ได้ชื่อเป็นแหล่งน้ำจืดที่ใสอันดับต้น ๆ ซึ่งมันใสมากมากเลยจริง ๆ ถึงขนาดที่ทำให้เรามองไม่ออกเลยว่าเป็นน้ำ © Jayalvarrez / Tumblr เมื่อแมวของเราสามารถลอยได้ แต่อันที่จริงน้องกำลังนั่งอยุ่บนของเล่นแมวแบบเดียวกับข้าง ๆ นี้แหละเพียงแต่ว่าหางของน้องบดบังเสาได้พอดิบพอดีเท่านั้นเอง © glasshalfsomethingg / reddit มองผ่านไปก็ต้องรีบมองกลับมาเพราะคิดว่าชายทางขาวนั้นมองไม่เห็นขาเลย แต่อันที่จริงมันคือกองกระเป๋าที่มีหมวกวางไว้ทำให้เราคิดว่าเป็นชายที่กำลังก้มนอนอยู่ © nealynealster / reddit เรามองจากจอในบ้านแล้วคิดว่าเป็นเพื่อนบ้านมาหาแต่อันที่จริงเป็นแค่แมงที่บินมาใกล้กล้องเท่านั้นเอง © Suprovation / reddit ภาพบนที่ผ่านมามองเห็นเป็นชายที่ไม่มีช่วงล่างแต่ภาพนี้กลับไม่มีช่วงบน อย่าเพิ่งวิ่งไปซะละเพราะอันที่จริงมันแค่กระจกที่สะท้อนภาพของขาเท่านั้นเอง © Mopsiebunnie / reddit มาแล้วกับคนที่คุณคิดไม่ถึงกับน้องลามะที่ผ่านเข้ามาและมันก็ดูเหมือนเธอจะกลายเป็นมนุษย์ลามะคนแรกแล้ว © thinkinatoms / reddit หลายคนมองไปก็คงคิดว่ารถสีดำก้เข้ากับท้ายรถสีขาวดีนะแต่อันที่จริงมันเป็นแค่จังหวะและด้วยองศาที่ยืนอยุ่แบบพอดิบพอดีทำให้เราเห็นส่วนท้ายของรถคันสีดำหลายเป็นกระโปร่งสีขาวเพราะเงาสะท้อนจากรถข้าง…

หลังหลังนี้เราเอาภาพการ์ตูนน่ารักน่ารักที่มีการเอาสิ่งของเล็ก ๆ น้อยๆ ไปแอบใส่ไว้แล้วให้เพื่อนเพื่อนได้ลองค้นหากันอยู่ซึ่งบางคนก็สามารถมองหาได้อย่างรวดเร็วแต่ก็ยังมีเพื่อนเพื่อนของเราอีกหลายคนบอกมาว่า มันช่างเป็นการเริ่มต้นการฝึกหาของที่ยากซะเหลือเกิน วันนี้พวกเราชาวสัพเพเหระบังเอิญได้ไปเจอกับภาพการประดิษฐ์ตัวอักษรแบบเขียนที่สวยงามเพราะเราก็เคยได้เรียนเขียนตัวอักษรแบบนี้มาบ้างแต่ก็ยังเขียนไม่ได้ ซึ่งวันนี้พวกเราก็นำภาพตัวอักษรที่ถูกเขียนเรียงรายอยู่เป็นทิวแถวแบบนี้แหละมาให้เพื่อนเพื่อนได้ลองเล่นสนุกกันกับการค้นหาสิ่งที่แตกต่าง เราคิดว่าน่าจะเป็นการเริ่มต้นการเรียนรู้เทคนิคการมองหาแบบไม่ยากเท่าไหร่นัก ครั้งนี้มาติดตามกันดูสิว่าเพื่อนเพื่อนของเราที่เคยบอกว่าการหาสิ่งของในภาพสีสดใสนั้นอาจจะยากเกินไป แล้วถ้าเป็นตัวอักษรแบบสวย ๆ ที่เขียนแบบลายมือแบบนี้ละเพื่อนเพื่อนจะสามารถมองหาความต่างเล็กๆน้อยๆของตัวอักษรที่ไม่เหมือนตัวข้างๆ ได้ไหมและทำมันออกมาได้รวดเร็วขนาดไหน มาเริ่มกันที่ภาพของตัวบีง่าย ๆ แต่หนึ่งในนี้มีอักษรเฮช เราแนะให้หน่อยว่าให้มองที่ฐานจะง่ายกว่านะ © Iraidka / Depositphotos หนึ่งในตัวไอทั้งหมดนี้ มีตัวเจเล็กๆว่างอยู่เพื่อนบางคนองเราอาจจะมองปุบเห็นปับเลยนะ © Iraidka / Depositphotos อักษรเอ็มทั้งหมดที่คุณเห็นมันเป็นแค่เพียงที่ซ่อนของอักษรเอ็นเท่านั้นอย่ามองข้ามมันไปซะละ © Iraidka / Depositphotos ตัวยูที่มีมากมายก็ยังน้อยไปถ้าเรามีวี(วีแปลว่าพวกเรานั้นเอง) มุกอะไรแบบนี้ก็ยังเล่นเนอะ © Iraidka / Depositphotos หนึ่งในตัวจีที่ดูสวยงามเหล่านี้มีอักษรจีดูสวยงามยิ่งกว่าวางไว้อยู่บนบน แนะขนาดนี้สองวิก็หาเจอแล้วนะ © Iraidka / Depositphotos ตัวซีที่เพื่อนเพื่อนกำลังมองอยุ่เป็นเพียงที่ซ่อนอันแนบแนบเนียบของอักษรeเท่านั้นอย่าสับสนซะละ © Iraidka / Depositphotos ดูไปก้เหมือน ป นะแต่อันที่จริงมันคือตัว วี ที่มีดับเบิ้ลยูหลบอยู่ด้วยลองหากันหน่อยสิ ©…

เพื่อนเพื่อนเคยได้ยินคำกล่าวที่บอกไว้ว่า “นกไม่มีขน คนไม่มีเพื่อน ขึ้นที่สูงไม่ได้” บ้างไหมซึ่งเราต้องบอกเลยว่าคำกล่าวนี้มันที่ความหมายที่สื่อให้เราทราบหลายหลายอย่าง เพราะความนัยของคำกล่าวนี้ก็คือตัวเราเองนั้นสามารถพูดและทำสิ่งต่าง ๆ ได้มากมายตามกำลังที่เรามีอยู่แต่การที่เรามีผู้ช่วยหรือคนช่วยมากขึ้นก็ยิ่งจะทำให้เราไม่ได้ไกลและไปได้เร็วมากขึ้นเพราะการที่เรามีแรงและมีกำลังของคนอื่น ๆ มาช่วยนั้นยอมช่วยแบ่งเบางานและทำให้มันทำได้ดีและเสร็จได้เร็วขึ้นด้วยนั้นเอง แล้วยิ่งถ้าคนที่มาอยุ่ช่วยข้างๆเรานั้นเป็นพี่น้องของเราด้วยแล้วละก็พวกเค้าก็น่าที่จะ เต็มที่กับสิ่งที่ทำด้วยนั้นเอง แต่ถ้าเราจะบอกว่ามีเหล่าพี่น้องที่เป็นฝาแฝดด้วยละก็พวกเค้าจะดูแล้วทรงพลังมากขึ้นไปแค่ไหน ไม่ว่าจะเป็นเรื่องธรรมดอย่างการออกไปท่องเที่ยว หรือการเรียน รวมไปถึงการออกไปทำงานด้วย ซึ่งสิ่งเหล่านี้นั้นเองที่พวกเราชาวสัพเพเหระอยากจะบอกเพื่อนเพื่อนให้ได้ฟัง พร้อมแล้วก็ไปอ่านกันเลยเนอะ เริ่มต้นด้วยภาพแรกแบบสบายสบายกับ ภาพของเราแฝด 2 พี่น้องและเพื่อนสนิท แฝด 3 พี่น้องวันที่เราไปเที่ยวกันมันช่างสนุกสนานมากมาก © Schmie / Imgur ไม่ต้องบอกว่าเราจะเข้าใจกันมากแคค่ไหน เพราะพวกเราต่างรู้ใจและเข้าใจกันมากถึงขนาดที่ตอนขอเลี้ยงสุนัขเรายังได้เจ้าสุนัขที่มาจากที่เดียวกันโดยไม่ได้นัดกันเลย © artbru97 / Reddit พวกเราพี่น้องรักกันและช่วยเหลือกันมาทุกเรื่องแต่วันนี้เราต้องลองทำอะไรเพื่อให้ดูแตกต่างกันบ้างเพราะแฟนของเราจะได้จำได้ © ninanolets / Reddit เมื่อเราทั้งคู่เติบโตมาด้วยกันและตอนนี้หลังจากเรียนจบเราก็ได้ทำงานที่เดียวกันอีก ไม่ต้องบอกว่าเราภูมิใจในกันและกันขนาดไหน © Talleyho / Imgur บางครั้งเวลาอาจจะทำให้หลายหลายสิ่งหลายหลายอย่างเปลี่ยนไปแต่ความรู้สึกดีดีของเราพี่น้องไม่เคยจืดจางไปได้เลยถึงตอนนี้เราจะดูต่างกันไปบ้างแต่ ความรู้สึกดีดีที่พวกเรามีให้กันและการใส่ใจกันและกันก็ไม่เคยเปลี่ยนไปเลยพวกเรายังคงค่อยดูแลไปหากันและกันมาเสมอ © Oniiramma / Reddit พวกเราเป็นพี่น้องฝาแฝดที่ไปไหนต่อไหนด้วยกันเสมอและเรามักจะมีชุดที่เหมือนๆกัน แต่วันนี้พวกเราลองเลือกชุดที่แตกต่างกันเพื่อที่จะให้คนอื่นๆ จำได้…

เพื่อนเพื่อนไม่ว่าจะเป็นคุณหนุ่มหนุ่มหรือสาวสาวก็ตามเราต่างมีความชอบในสิ่งต่างต่างที่ไม่เหมือนกัน บางคนอาจจะชอบทานอาหารและมีงานอดิเรกคือการได้ออกไปท่องร้านอาหาร บางคนอาจจะชอบที่จะได้ไปท่องเที่ยวตามป่าเขาหรือทะเลก็ตาม และอีกหลายหลายคนก็มีความสุขที่จะได้ออกไปวิ่งเล่นและทำกิจกรรมกลางแจ้งอย่างเช่นการวิ่งหรือการปั่นจักรยาน ซึ่งสิ่งเหล่านี้ไม่ได้เป็นข้อจำกัดอะไรเลยเพราะเราต่างมีทางเลือกของตัวเอง แต่สิ่งหนึ่งพวกเราหลายหลายคนให้ความสนใจตรงกันนั้นก็คือเรื่องของการดูแลตัวเองนั้นเอง เพราะไม่ว่าจะเป็นการทานอาหารหรืออกไปทำสิ่งที่ชอบใดใดก็ตามล้วนแล้วแต่เป็นสิ่งที่ทำเพื่อให้ตัวเองมีความสุขและเราก็เชื่อว่าถ้าคุณมีความสุขนั้นจะทำให้คุณดูร่าเริงแจ่มใสและดุเด็กกว่าที่เป็นจริงแน่นอน แต่ยังมีเพื่อนเพื่อนของเราอีกหลายๆคนที่พยายามคนหาวิธีที่สามารถช่วยให้พวกเราดูอ่อนลงกว่าที่เป็นได้อีก อย่างเช่น โยคะ การทำความสงบจิตใจบ้าง ซึ่งบางคนก็สามารถดูแลตัวเองให้ดูอ่อนเยาว์ จนทำให้คนอื่นต้องอิจฉา เพราะเธอมีรูปร่างหน้าตาอย่างกับคนอายุ 25 ทั้งๆที่อายุ 70 ปีแล้ว มันฟังดูเหลือเชื่อใช่มั้ยหละ? ซึ่งพวกเราชาวสัพเพเหระก็ไม่เคยสนใจเลยจนกระทั้งได้มาเจอกับบทความที่เพื่อนคนหนึ่งได้ส่งมาให้เราชมและนั้นก็ทำให้เราอดไม่ได้เลยที่จะนำภาพและเรื่องราวเหล่านี้มาให้เพื่อนเพื่อนได้ชมเพื่อที่ว่า เพื่อนเพื่อนของเราจะได้มีกำลังใจและแบบอย่างที่จะเป็นจุดหมายของเราในการดูแลตัวเองนั้นเอง พวกเราจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องรู้ความลับของคนดังเหล่านี้ที่สามารถหยุดเวลาได้ ไปชมกันเลยดีกว่า ถ้าเพื่อนเพื่อนเห็นภาพนี้แล้วจะคิดว่าสาวสวยผู้นี้อายุสักเท่าไหร่ …หลายคนต้องคิดใไม่ถูกอย่างแน่นอนเพราะ เธอคือ Vera Wang ที่ตอนนี้เธออายุได้ 70 ปี ใช่จ้า 70 ปีจริง ๆ ไม่ได้อ่านผิด © Vera Wang เธอคือแฟชั่นดีไซเนอร์ชาวที่จะมีอายุครบ 71 ปี ในสิ้นเดือนมิถุนายนปีหน้านี้ และเราบอกได้เลยว่าถ้าเพื่อนเพื่อนได้เจอกับเธอแบบตรง ๆ คุณก็ไม่มีทางเดาอายุของเธอได้ถูกต้องแน่นอนและไม่ใช่แค่ใบหน้าของเธอเท่านั้นที่ดูเด็ก แต่รูปร่างของเธอก็เพอร์เฟคด้วยจริง ๆ ซึ่งสิ่งเหล่านี้ได้มาเพราะเธอดูแลและออกกำลังกายเป็นประจำนั้นเอง ขอเชิญเพื่อนเพื่อนพบกับคุณ Iman อายุ 64 ปีเธอคือนางแบบมืออาชีพในสายแฟชั่นแถวหน้าและยังเป็น นักแสดง…

เพื่อนเพื่อนเคยคิดสงสัยกันบ้างไหมว่าย้อนกลับไปในช่วงหลายสิบปีก่อนในช่วงก่อนอินเทอร์เน็ตและคอมพิวเตอร์นั้นยังไม่ถูกสร้างขึ้นมาเหล่าเพื่อนเพื่อนที่อยู่ในช่วงนั้นมีความบันเทิงอะไรกันหรือหาความสนุกสนานจากอะไรกันบ้างเราหลายหลายคนก็คงคิดไม่ออกและจินตนาการไม่ถึง แต่พวกเราชาวสัพเพเหระก็ไม่ได้ปล่อยให้เรื่องนี้หยุดลงแค่การถามคำถามเราเองก็ได้ไปลองค้นดูก็พบว่าช่วงเวลาอันแสนเรียบง่ายเหล่านั้นถูกเติมเต็มไปด้วยการออกไปเดินทางและการส่งต่อความรู้ หรือเรื่องราวน่าตื่นเต้นด้วยการเขียนเรื่องราวต่าง ๆ ลงในหนังสือ นั้นรวมถึงการแต่งนิยายเรื่องราวเหนือจินตนาการต่าง ๆ เพื่อให้คนอื่น ๆ ได้อ่านกันและจินตนาการตามไปถึงสิ่งเหล่านั้นนั้นเองซึ่งถ้าเรามองจากจุดนี้เวลานี้ที่เรายืนอยู่มันก็ช่างเป็นอะไรที่ดูธรรมดามากมากและช่างไม่สมจริงเอาซะเลย เพราะสมัยนี้เราสามารถเปิดโทรศัพท์หรือคอมพิวเตอร์เพื่อฟังหรือชมภาพที่เหมือนจริงของยานอวกาศการเดินทางไปนอกโลกหรือแม้แต่การท่องไปในจักรวาลกับเหล่าผู้มีพลังพิเศษ ก็ทำได้อย่าง่ายได้ แต่เพื่อนเพื่อนจะเคยได้เห็นที่มาหรือเบื้องหลังของ “ความมหัศจรรย์ในภาพยนตร์” หรือสิ่งเหล่านั้นกันบ้างหรือเปล่า ว่ากว่าจะกลายมาเป็นภาพ 5 นาทีที่เราเห็นในการเปลี่ยนสถานที่ การสร้างรูปลักษณ์ใหม่แปลกตา และแม้กระทั่งการเปลี่ยนสุนัขธรรมดาให้กลายเป็นสัตว์ประหลาด ด้วยผู้เชี่ยวชาญด้านคอมพิวเตอร์กราฟิกสมัยใหม่สามารถทำได้เกือบทุกอย่างซึ่งมันก็ทำให้เราอึ้งจริงๆ ซึ่งวันนี้พวกเราชาวสัพเพเหระได้ลองหาบทความที่แสดงถึงเบื้องหลังที่มาของการทำงานและภาพก่อนที่จะมาเป็นผลงานสมจริงอย่างที่เราได้ชมในภาพยนต์ต่าง ๆ นั้นต้องทำและคิดกันมากขนาดไหน เริ่มต้นด้วยเทคนิคที่ใคร ๆ ก็ต้องรูจักกับการทำภาพซ้อนด้วยบลูสกีน จากเรื่อง The Mandalorian series: แต่เพื่อนเพื่อนจะทราบไหมว่ามันต้องใช้ทั้งการจัดสถานที่และทำรางเลือนให้ยานบินลอยได้สมจริงยิ่งขึ้น © pixomondo / instagram ซึ่งผลงานที่ได้ก็ทำให้เราตื่นตาตื่นใจอย่างที่เห็น และด้วยเทคนิคเดียวกันนี้เองเราก็ยังต้องอาศัยเหล่านักแสดงที่ไม่เคยเผยใบหน้าให้ใครๆ ได้เห็นแต่ก็เป็นอีกกนึ่งกำลังในการสร้างภาพเคลื่อนไหวและสื่ออารมณ์ให้กับตัวละครอื่น ๆ ที่ให้สมจริงได้อย่างใน Mary Poppins ก็มีการทำงานด้ววิธีนี้ © framestore / instagram ซึ่งในหลายหลายขั้นตอนที่เราสามารถถ่ายทำในห้องพิเศษที่ช่วยให้เราสามารถลอยตัวหรือขยับร่างกายในแบบที่เพื่อนเพื่อนคิดไม่ถึงกันเลย ขอบคุณภาพจากภาพยนตร์เรื่อง Kingsman: The Golden Circle ©…

ถ้าเราบอกว่าความสามารถในการรับรู้บางอย่างของเด็ก ๆ นั้นมีบางสิ่งบางอย่างที่เหมือนจะสามารถรับรู้ได้ดีกว่าพวกเราที่เติบโตมาแล้ว เพื่อนเพื่อนของเราหลายหลายคนก็คงจะต้องคิดแบบเดียวกันแต่อีกหลายคนที่ยังไม่เคยเจอเรื่องราวที่เป็นตัวบงชี้เหล่านี้กับตัวเองก็คงจะไม่รู้และอาจจะไม่เห็นด้วย แต่ถ้าเราบอกว่าเพราะการที่ยังไม่มีความรู้หรือข้อมูลอะไรมากมายแบบผู้ใหญ่นั้นทำให้เด็กๆมีความสามารถในการคิดแบบตามความจริงและการบอกหรือพูดอะไรออกมาก็ล้วนแล้วแต่ยังคงตรงไปตรงมาอยู่ นั้นคือคิดแบบไหนก็พูดออกมาแบบนั้น ซึ่งบางครั้งสิ่งที่พูดออกมาก็สร้างความงุนงงให้กับเราและอาจจะสร้างความประหลาดใจให้เราอย่างมากในบางเรื่องอีกด้วย พวกเราชาวสัพเพเหระได้อ่านเรื่องราวมากมายบนอินเทอร์เน็ตและเราก็ลองรวบรวมเรื่องราวจากเพื่อนเพื่อนของเราที่ได้แบ่งปันสิ่งเหล่านี้ให้พวกเราได้อ่านกัน ถ้าพร้อมแล้วก็ไปรวมฟังกันเลยดีกว่านะ เรื่องแรกเพื่อนใหม่ริมหน้าต่าง เมื่อตอนที่เราเรียนอยู่ในมหาวิทยาลัยปีแรกเราเอาเวลาว่างไปทำงานเป็นพี่เลี่ยงเด็กซึ่งมันก็สนุกสนานดี จนกระทั่งในหน้าร้อนของปีนั้นตอนที่เรารับงานดูแลเด็ก 3 ขวบ ซึ่งไม่ใช่เรื่องยากเลยสำหรับเราเมื่อเราไปถึงก็ทำความรู้จักและเราก็เริ่มเข้ากับเด็กได้อย่างรวดเร็ว แต่พอผ่านไปสักพักเราก็เห็นเด็กน้อยมองไปที่หน้าต่างแล้วก็เริ่มหัวเราะ เหมือนมองอะไรบางอย่างอยู่แต่พอเรามองไปก็ไม่เห็นอะไร พอเราหันไปมองทางอื่นเด็กน้อยก็ทำเหมือนเดิมอีกและครั้งนี้ก็พูดว่า คนข้างนอกกำลังพยายามเข้ามาข้างใน เมื่อเรามองไปที่นั่นก็ไม่พบใครเลย และอีกสักพักเด็กน้อยก็หลับไปปล่อยเราไว้คนเดียวกับวิวนอกหน้าต่าง เรื่องที่สองคุณยายนักเล่านิทาน พวกเราเป็นครอบครัวใหญ่ที่อยู่ด้วยกันตั้งแต่คุณตาคุณยาย ทำให้บ้านของเราไม่เคยที่จะเงียบเลยเพราะมักจะมีเพื่อน ๆ และญาติๆ แวะมาเยี่ยมคุยกับคุณตาและคุณยายเสมอจนกระทั้งท่านทั้งสองจากไป หลังจากนั้นที่บ้านก็จะมีแต่เพื่อนของเราซึ่งพาลูก ๆ มาเล่นกันขณะที่พวกเราผู้ใหญ่คุยกัน แต่มีอยุ่ครั้งหนึ่งหลังจากที่เราคุยกับเพื่อนอยู่และกำลังจะไปหยิบน้ำดื่มมาเติม เราก็พบว่าเด็กๆ หัวเราะอย่างสนุกสนานเลยแวะเข้าไปดูสักหน่อยแต่พอเราเข้าไปถึงก็พบว่าเด็กๆเงียบไปแล้วซึ่งเราก็ถามว่ากำลังเล่นสนุกอะไรกัน แล้วก็มีเด็กคนหนึ่งตอบว่าพวกเรากำลังฟังนิทานจากคุณยายผมแดง แต่เราไม่เห็นใครและคิดไปว่าเด็กๆ คงพูดเล่นเลยเดินกลับไปคุยกับเพื่อนต่อจนกระทั้งก่อนจะกลับบ้านขณะที่เราเดินมาส่งเพื่อนเพื่อน ก็มีเด็กคนหนึ่งชี้ไปที่รูปคุณยายของเราที่ท่านจากไปแล้ว และพูดว่าคุณยายผมแดงไปไหนเขาอยากจะบอกลากลับบ้านซะหน่อยและอยากจะขอมาฟังคุณยายเล่านิทานอีกจะได้ไหม ซึ่งเรากับเพื่อนก็นิ่งไปเพราะเราทั้งคู่รู้ดีว่าคุณยายท่านจากไปนานแล้ว เรื่องที่สามคนที่เฝ้ามอง พวกเรามีลูกสาววัย 3 ขวบที่กำลังน่ารักและร่าเริงสดใส และพวกเราก็ชอบไปนั่งที่สวนสาธารณะใกล้ใกล้ในตอนเย็นอยุ่เสมอ แต่ระยะหลังทุกครั้งที่พวกเราไปที่สวนสาธารณะ จะมีหญิงชราคนหนึ่งนั่งอยู่ถัดออกไปซึ่งเราก็ไม่ได้สนใจมาก ต่อมาในวันที่พวกเราเดินทางไปเยี่ยมคุณปู่ที่ต่างเมือง ลูกสาวของเราก็ชี้ไปที่รูปของคุณย่าและเธอก็บอกว่าหญิงชราคนนั้นมีหน้าตาเหมือนหญิงชราที่มานั่งอยู่ในสวนกับเราทุกวันเลย ซึ่งหลังจากวันนั้นเราก็ไม่พบหญิงชราที่จะมานั่งที่สวนอีกเลย เรื่องที่สี่รูปวาดชวนฝัน ตอนที่ลุกของเราเริ่มเข้าเรียนชั้นประถมในตอนเย็นของทุกวันเราและลูกก็จะมานั่งคุยกันกับเรื่องที่โรงเรียนและก็จะมาทำการบ้านที่ทางคุณครูสอนมาซึ่งนั้นทำให้เรารู้สึกสนิทกับลูกมากขึ้นเพราะเราจะคุยกันแทบทุกเรื่องที่เกิดขึ้น แต่แล้ววันหนึ่งระหว่างที่ลุกของเรากำลังทำการบ้านของวิชาศิลปะ ด้วยการวาดรูปใครสักคนในบ้านซึ่งเราก็ปล่อยให้ลุกนั่งทำไปขณะที่เราไปทำอาหารแต่พอเรากลับมาก็เห็นว่าลูกกำลังวาดรูปคล้าย ๆกับผู้หญิงกำลังยื่นอยู่ริมหน้าต่างซึ่งเราเห็นแล้วก็สงสัยเราเลยถามลูกไปว่า คุณครูให้วาดรูปคนในบ้านไม่ใช้เหรอแต่หนูกำลังวาดรูปใครอยู่นะแม่ไม่เคยเห็นแล้วลูกของเรากลับตอบมาว่า…