อารมณ์ดีชีวิตสดใส

ถ้าจะบอกถึงสิ่งที่ทำให้โลกทุกวันนี้พัฒนามาได้อย่างไม่น่าเชื่อก็ต้องบอกเลยว่ามันมีจุดเริ่มต้นจากสิ่งเล็กๆนั่นก็คือเรื่องของการจดบันทึกเรื่องราวหรือ ส่งต่อความรู้จากรุ่นหนึ่งสู่อีกรุ่นหนึ่งไม่ว่าจะด้วยการถ่ายทอดลงในภาพว่าตัวอักษรหรือแม้แต่การท่องจำก็ตามซึ่งสิ่งเหล่านี้นั่นเองคือการสะสมความรู้และ ถึงเวลาที่ความรู้เหล่านั้นถูก ทดสอบและใช้งานจนในที่สุดจากความรู้ที่สองทอดกันมาก็กลายเป็นผลงานหรือสิ่งประดิษฐ์ที่เราได้ใช้กันอยู่ทุกวันนี้ นอกเสียจากความรู้ที่ได้จากประสบการณ์ของคนรุ่นหลังบวกกับการทำงานที่มากขึ้นและอย่างทุ่มเทของคนรุ่นต่อมายังมีอีกสิ่งหนึ่งที่ทำให้เกิดการ พัฒนานั่นก็คือมุมมองความคิดและไอเดีย ที่แตกต่างกันไปซึ่งเจ้ามุมมองของแต่ละคนที่ไม่เหมือนกันนี่แหละที่ทำให้เกิดการพัฒนาต่อยอดอย่างไม่หยุดยั้งก็ถ้าหากพวกเราคิดเหมือนเดิมหรือคิดครงกันเสมอมันก็คงจะมีแต่เรื่องเดิมๆหาสิ่งแปลกใหม่ไม่ได้ใช่ไหมละ วันนี้พวกเราก็เลยเอาข้อความสั้นสั้นจากทวิตมาให้เป็นเพื่อนได้ลองห่างกันดูเผื่อเป็นแนวทางในการมองอีกมุมหนึ่งนั่นเอง เพราะคิดไม่เหมือนกันยิ่งต้องคุยกัน เราไม่ค่อยอยากเข้าประชุมงานสักเท่าไหร่นัก เพราะการประชุมส่วนใหญ่ของที่บริษัทเรามักจะเริ่มต้นด้วยหัวข้อที่ต้องการ และลงท้ายด้วยอารมณ์เสียของใครหลายหลายคนเพราะไม่ได้อย่างพี่หวัง แต่หลังจากที่เราบอกพี่หัวหน้างานไปว่าเรารู้สึกยังไงกับการที่เข้าประชุมและสิ่งที่เค้าบอกมาก็ทำให้เราเข้าใจอะไรมากขึ้น ซึ่งสิ่งที่พี่เค้าบอกเรานั้นก็คือ “ที่ต้องประชุมก็เพื่อให้ทุกคนได้รับข้อมูลและพูดคุยปรับความคิดให้ไปด้วยกันได้ยังไงละ” ซึ่งมันก็จริงเพราะถึงแม้บรรยากาศในห้องประชุมมันจะดูไม่ดีนักแต่ทุกคนก็จะออกมาพร้อมกับทำงานที่ได้จากข้อสรุปนั้นอย่างเต็มที่เพื่อเป้าหมายที่วางไว้นั้นเอง แค่ปิดเท่านั้น เพื่อนของเรามีวิธีในการเรียกลูกลูกในบ้านให้มาที่ห้องอาหารเพื่อนทานข้าวแบบพร้อมหน้ากันโดยที่ไม่ต้องพูดหรือบอกอะไรเลยเพียงแค่ทำบางสิ่งบางอย่างเท่านั้นและสิ่งที่เขาทำก็คือ “แค่ปิดสวิตช์ Wi-Fi” และมันได้ผลทุกครั้ง ความสุขอยู่กับเราเสมอ เราสังเกตว่าเวลาที่ลูกลูกของเราเล่นซ่อนแอบกันในบ้านน้องน้อง มักจะหัวเราะและยิ้มอย่างมีความสุขเสมอซึ่งเพราะส่วนใหญ่คนที่ต้องเป็นคนออกค้นหาก็คือเจ้าพี่ชายคนโตและน้องน้องก็จะวิ่งไปแอบอย่างสนุกสนาน ครั้งหนึ่งเราเลยถามเจ้าลูกชายของเราว่าทำไมถึงหาน้องน้องไม่เจอทั้งทั้งที่ในบ้านก็ไม่ได้มีที่ซ่อนมากนะ แต่สิ่งที่เค้าตอบกลับมาก็ทำให้เรารู้ทันทีว่าเค้ารักน้องน้องรักแค่ไหนเพราะเค้าบอกตาว่า “เราแค่แกล้งมองข้ามบางอย่าง ความสุขก็อยู่กับเราได้นานขึ้นแล้ว” ถ้าใจเราเบามื้อหนักๆก็แค่ของว่าง เพื่อนของเราที่เป็นคนชอบทานอาหารมักจะพูดว่าเวลาหิวให้ดื่มชา ไม่ใช่เพราะจะทำให้อิ่มหรอกนะแต่เพราะว่าระหว่างที่คุณดื่มชาแล้วทานอาหารอย่างอื่นไปด้วยมันทำให้มื้อนั้น ดูเหมือนเป็นอาหารว่างเบาเบาเท่านั้นเอง ปิดเพื่อเปิด ทุกครั้งที่เพื่อนชั้นมัธยมของเรานัดทานอาหารกันเราจะมีกติกาอย่างหนึ่งนั้นก็คือ ทุกคนจะต้องปิดเครื่องโทรศัพท์ซึ่งมันทำให้พวกเราได้เปิดบทสนทนาดีดีและได้คุยกันอย่างสนุกสนานกับเพื่อนเพื่อนที่อยู่ตรงหน้าอย่างเต็มที่ มีเมื่อพร้อม เราอยากให้คุณได้เห็นสีหน้าของคนที่มักจะถามเราว่าทำไมเราถึงไม่มีลูกเพราะเราจะตอบกลับไปว่า มันไม่แฟร์เลยกับการมีลูกแล้วทำให้เค้าไม่มีความสุข ถ้าทุกวันนี้เรายังต้องทำงานหลายหลายอย่างที่ทั้งหนักและทุกอย่างยังไม่พร้อม มันคงไม่ดีสักเท่าไหร่ที่จะดึงใครสักคนเข้ามาเจอกับเรื่องแบบนั้นด้วย เวลาว่างอยู่ที่ตัวเราสร้าง คำแนะนำจากเพื่อนแม่บ้านลูกสองของเรา เกี่ยวกับการหาเวลาว่างอยู่ที่บ้าน เธอแนะนำว่าหากคุณต้องการอยู่กับตัวเองสัก 30 นาทีละก็ลองบอกแบบนี้กับเด็กเด็กดูซึ่งประโยคนั้นก็คือ “มีใครจะช่วยงานบ้านแม่บ้างนะ” เพราะหลังจากบอกไปเด็กๆจะเริ่มค่อยๆแยกย้ายไปอย่างเงียบๆและคุณก็จะได้เวลาว่างที่คุณต้องการ ขอบคุณเรื่องราวดีๆจาก brightside — เรียบเรียงโดย สัพเพเหระ

ความชอบถือเป็นอีกเรื่องหนึ่งที่พวกเราชาวสัพเพเหระอยากจะบอกเพื่อนเพื่อนไว้เลยว่ามันเป็นเรื่องที่เข้าถึงได้ยากและบางคนก็อาจจะเลือกที่จะชอบอะไรก็ได้แบบที่เรียกว่าชอบโดยไม่สนใจใครเลยก็มี อย่างพวกเราเคยมีเพื่อนคนหนึ่งที่ชอบทานขนมมากถึงขนาดที่ว่าต้องหามาทานทุกวันและหากเดินไปเจอร้านไหนมีวางอยู่แล้วเป็นต้องจัดมาทานถึงแม้ว่าจะเพิ่งทานไปแล้วก็ตาม นอกจากนี้ความชอบของแต่ละคนก็ไม่จำเป็นต้องเหมือนกันเพียงแต่ว่าสิ่งที่เราอยากจะบอกให้เพื่อนเพื่อนรับทราบกันนั้นก็คือเราไม่ควรที่จะไปบอกให้คนอื่นๆ ชอบหรือไม่ชอบอะไรเท่านั้นเองแหละเพราะเราแต่ละคนก็มีสิ่งที่พบและประสบการณ์ต่าง ๆ ที่ทำให้เราแต่ละคนชอบสิ่งต่างๆ นั้นแตกต่างกันไปดังนั้นถ้าความชอบนั้นไม่ได้สร้างปัญหาให้คนอื่นๆ มันก็เพียงพอแล้ว และสำหรับเพื่อนเพื่อนที่ชอบติดตามงานภาพยนต์และผลงานการแสดงหรืออาจจะเป็นงานเขียนหรือบทประพันธ์ ก็ต้องบอกว่าความฝันของคนเหล่านี้ก็คือการได้พบกับไอดอลของพวกเค้ายังไงละซึ่งวันนี้พวกเราชาวสัพเพเหระเองก็ได้อ่านพบเรื่องราวของเพื่อนเพื่อนที่ได้พบกับดาราหรือคนดังที่พวกเค้าชื่นชอบซึ่งก็คงจะเหมือนฝันที่เป็นจริงเลยก็ว่าได้จริงไหมละ เราลองมาฟังความรู้สึกดีดีเหล่านั้นของพวกเค้ากันดีกว่านะ เช้าวันธรรมดาที่เราต้องตื่นเพื่อไปทำงานแต่มันกลับไม่ธรรมดาอีกต่อไปเมื่อร้านสะดวกซื้อที่เราเข้าประจำวันนี้มันไม่เหมือนเดิมเพราะ บังเอิญคนที่ยืนอยู่ข้างหน้าของเราคือลูกสาวของ แดนนี่ เดอวีโต้ นักแสดงและผู้กำกับที่เราชื่นชอบตอนแรกเราก็ไม่คิดว่าจะได้เจอเค้า แต่จู่ๆเขาก็ปรากฏตัวขึ้นที่ด้านหลังของเราและค่อยๆเดินไปหาลูกสาว ตอนนั้นเราคิดแค่ว่านี้อาจจะเป็นครั้งเดียวที่ได้พบแดนนี่ เดอวีโต้ ใกล้ๆขนาดนี้ก็เลยลองรวบรวมความกล้าแล้วทักออกไปว่าสวัสดีครับคุณแดนนี่ เดอวีโต้ ซึ่งเค้าหันมายิ้มอย่างสุภาพและกล่าวตอบรับคำทักทาย แค่นั้นมันก็ทำให้เรามีความสุขมาก ขนาดที่ว่าทุกอย่างดูขาวสว่างไปหมดและเราก็คิดอะไรไม่ออกได้แต่ยิ้มอย่างมีความสุขไปตลอดทั้งวันเลย @ 3 Arts Entertainment การพบกับกันของฉันกับพระเอกในดวงใจอย่าง เควิน เบคอน ต้องบอกว่าเป็นเรื่องที่ทำให้เราทั้งดีใจและต้องเขิลไปอีกนาน เนื่องจากเป็นการเดินทางไปดูงานที่ต่างประเทศและในระหว่างที่กำลังรอขึ้นเครื่องเราก็ได้พบกันเควิน เบคอน พระเอกที่เราชอบมากมากแต่ด้วยความเขิลของเราทำให้เราตื่นเต้นมากและคำแรกที่เราทักทายเค้าก็คือ บนเครื่องบิน แต่ฉันไม่รู้ว่าเป็นเขา ฉันถามอย่างสุภาพว่า “สวัสดีคุณคือไครา เซดจ์วิค”ใช่ไหมซึ่งเราดันพูดชื่อของภรรยาของเค้าแทนที่จะเป็นชื่อเค้าแต่เควิน เบคอน กลับยิ้มเล็กที่มุมปากและกล่าวว่า “ถึงผมจะดูคล้ายเธอมาก(คล้ายไครา เซดจ์วิค) เพราะเราเป็นเนื้อคู่กัน แต่ผมไม่ใช่เธอครับผมคือเควิน เบคอน” แล้วทุกอย่างก็จบลงด้วยเสียงหัวเราะก่อนที่เราจะค่อยเดินออกมา การที่ได้ทำงานในร้านอาหารมีชื่อก็มีข้อดีหลายอย่างเช่นได้ฝึกผนและรับมือกับลูกค้าจำนวนมาก และอีกอย่างหนึ่งหนึ่งนั้นก็คือคุณอาจจะได้พบกับคนดังที่คุณชอบก็ได้อย่างมีครั้งหนึ่งที่เราได้ไปทำงานในร้านพิซซ่าแห่งหนึ่งซึ่งเป็นร้านที่ดาราคนดังหลายหลายคนชอบมาทาน และหนึ่งในดาราคนโปรดของเราและต้องบอกว่าเป็นคนโปรดของอีกหลายหลายนั้นก็คือ เอ็มม่า วัตสันนั้นเอง ซึ่งเธอมาที่ร้านหลายครั้งในช่วงที่เราทำงานอยู่แต่เราก็แทบจะไม่ได้พูดคุยกับเธอเลยเพราะแทบทุกครั้งคนที่มากับเธอด้วยจะเป็นคนช่วยสั่งอาหารให้ทั้งหมด และมีอยู่ครั้งหนึ่งที่เธอได้เอ๋ยปากสั่งอาหารเองและก็ทำให้เราเข้าใจว่าทำไมเธอต้องมีเพื่อนค่อยช่วยสั่งอาหารแทนเธอ…

เคยได้ยินคำบอกเล่าของพี่หลายหลายคนเกี่ยวกับช่วงวันเวลาที่ผ่านมาแล้วพวกพี่พี่เค้าก็มักจะเล่าถึงช่วงเวลายุควัยรุ่นให้พวกเราฟังกันบ่อยๆด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มมากมากเลยนั้นก็ทำให้เราหลายคนในชาวสัพเพเหระเริ่มจะสนใจในช่วงเวลาของความสุขเหล่านั้นขึ้นมาบ้างแล้ว ไม่ใช้ว่าทุกวันนี้ความสุขมันหายากหรอกนะเพราะเพียงแค่พวกเราเปิดโทรศัพท์ก็ได้พบกับเรื่องราวต่างๆหรืออาจจะเป็นวีดีโอสนุกๆให้พวกเราได้ดูอย่างสนุกสนานแล้วแต่สิ่งที่พวกเราสนใจเพราะความเรียบง่ายหรือจะบอกว่าความสนุกสนานเหล่านั้นมันมาจากสิ่งอื่นๆที่เราคาดไม่ถึงหรืออาจจะไม่เคยคิดถึงนั้นเอง อย่างเช่นเรื่องของการอยู่กับความเงียบหรือเสียงนกร้องตามธรรมชาติจากข้างบ้านในยามเช้า หรือการได้นอนสบายๆอยู่ที่ชายหาดให้แสงแดดและสายลมได้พัดพาเอาความเหงาหรือความเบื่อให้ลอยล่องไปในสายลมเป็นต้นและพอพูดถึงเรื่องราวเหล่านี้พวกเราก็ลองไปหาดูสิว่ามีใครที่ทำเรื่องราวอะไรแบบเดียวกับสิ่งเหล่านี้บ้างหรือเปล่าแล้วเราก็พบกับเพื่อนที่ได้สร้างภาพตัวการ์ตูนเพื่อบอกเล่าเรื่องราวความคิดเหล่านี้ให้ออกมาเป็นภาพให้พวกเราได้เห็นกันชัดๆไปเลยว่าอันที่จริงแล้วพวกเราลืมความสุขเล็กๆน้อยๆที่เราหาได้โดยที่เราเองไม่รู้ตัวมาก่อนเลยนั้นเองวันนี้พวกเราชาวสัพเพเหระก็เลยเอาเรื่องราวเหล่านั้นมาบอกเพื่อนเพื่อนในบทความนี้ผ่านภาพการ์ตูนน่ารักๆด้วยนะ อย่างแรกเลยที่เราเองเป็นโดยที่เราไม่รู้ตัวมาก่อนเลยนั้นก็คือพวกเราหลายคนเริ่มสนใจในสิ่งรอบตัวของเราน้อยลงมาก อาจจะเพราะเรามีหลายอย่างให้คิดจึงทำให้พวกเราหลายคนเลือกที่จะสวมหูฟังในขณะเดินทางเพื่อที่จะปิดความรับรู้รอบๆก็เป็นได้ แต่เพื่อนเพื่อนทราบไหมว่าบางครั้งสิ่งเล็กที่อยู่รอบตัวเรานี้แหละอย่างดอกไม้หรืออาจจะเป็นนกที่บินเล่นอยู่ทั่วไปมันก็มีความสวยงามและทำให้เราสบายใจได้เพียงแค่เราเปิดใจให้ผ่อนคลายและมองสิ่งต่างๆให้ชัดขึ้นเท่านั้นเอง การไปเที่ยวของเรามันไม่ใช่การพักผ่อนอีกต่อไป จะเป็นเพราะว่าพวกเราเข้าถึงข้อมูลต่างๆ ได้มากขึ้นทำให้เราได้เห็นว่าสถานที่ต่าง ๆ ที่เราไปนั้นมีสิ่งต่าง ๆ ที่น่าสนใจอย่างมากเลยทำให้จากเดิมที่พวกเราเวลาไปเที่ยวก็จะอยู่ที่นั้นที่เดียว หรืออาจจะไปหาอาหารอร่อยใกล้ก็พอแต่กลายเป็นว่าตอนนี้พวกเราไปเที่ยวที่ไหนก็จะมีรายการของสถานที่มากมายที่ต้องไปเยี่ยมชมหรือถ่ายภาพกลายเป็นว่าไปไหนเที่ยวแล้วกลับบ้านมาเหนื่อยกว่าเดิมอีก เราก็อยากให้เพื่อนเพื่อนได้เก็บวันพักผ่อนดีดีด้วยการไปพักผ่อนจริง ๆ กันมันจะดีกว่าการไปให้ครบทุกจุดแล้วมีแต่ภาพถ่ายสวยๆ แต่ไม่มีความทรงจำดีดีให้คิดถึงความสงบความสบายเลย ความสนุกอย่างหนึ่งที่แทบจะไม่มีบ้านไหนเป็นกันแล้วตอนนี้นั้นก็คือความสนุกที่ได้นั่งเล่นในห้องและดูหนังหรือดูรายการต่าง ๆ ร่วมกัน ต้องบอกเลยว่าสิ่งนี้มันได้เปลี่ยนไปแล้วเพราะตอนนี้ทุกอย่างใกล้ตัวเรานั้นแทบจะสามารถเข้าอินเทอร์เน็ตและดูรายการต่าง ๆ ได้ตามที่แต่ละคนต้องการ ถึงแม้มันจะทำให้พวกเราได้ดูในสิ่งที่เราอยากดูแต่มันก็ทำให้พวกเรามีช่วงเวลาที่สนุกกับคนในบ้านน้อยลงไปด้วยนะ ถ้าเป็นไปได้อาทิตย์นี้ก็ลองหาหนังดีดีสักเรื่องแล้วชวนคนในบ้านมานั่งดูพร้อมๆกันสิเราอยากจะบอกว่ามันอาจจะอบอุ่นกว่าการที่เรานั่งดูคนเดียวก็ได้นะ อีกเรื่องหนึ่งนั้นก็คือความทรงจำของเรามันกลายเป็นสิ่งที่เราไม่ต้องจดจำอีกต่อไปแล้ว ถึงทุกวันนี้พวกเรามีกล้องและสามารถถ่ายภาพต่าง ๆอยู่ตลอดเวลาแต่กลายเป็นว่าเราแทบไม่เคยสนใจที่จะเก็บความทรงจำที่ดีที่เกิดขึ้นในภาพเหล่านั้นเลยทำแค่เพียงถ่ายรูปแล้วส่งขึ้นไปในอินเทอร์เน็ตแล้วก็รอให้มีการแจ้งวันครบรอบเท่านั้นเอง ลองพิมพ์ภาพถ่ายที่เราถ่ายแล้วเอามาดูหรือตั้งบนโต๊ะบ้างเพราะนั้นแหละคือความทรงจำดีดีที่เราอยากให้คุณมีและมันอาจจะทำให้คุณมีกำลังใจในการทำสิ่งต่าง ๆ มากขึ้นอีกก็ได้นะ ก่อนหน้านี้พวกเราเคยให้ความสำคัญกับการติดต่อสื่อสาร แต่มาถึงตอนนี้กลับกลายเป็นว่าเราหลายคนมองข้ามมันไป อาจจะเป็นเพราะเครื่องมือที่ทำให้เราสามารถพูดคุยกันหรือส่งข้อความบอกเล่าสิ่งต่างๆได้ง่ายเพียงแค่คลิกเท่านั้นซึ่งต่างจากเมื่อก่อนอย่างมากที่จะติดต่อกันเวลาที่อยู่คนละสถานที่ก็ต้องใช้จดหมายหรือโทรศัพท์บ้านเท่านั้นซึ่งก็ต้องค่อยเวลาที่สะดวกจึงจะสามารถทำได้และการส่งจดหมายก็ต้องใช้เวลานานกว่าจะได้ทำให้ข้อความเหล่านั้นสำคัญและมีความหมายอย่างมากกับทั้งผู้สิ่งและผู้รับ ต่างจากตอนนี้อย่างมากที่บางคนแทบไม่อ่านข้อความเลยด้วยซ้ำไป ตารางเวลาของพวกเรากลายเป็นตารางการทำงานไปหมดแล้ว เป็นเรื่องที่เราอยากจะบอกให้เพื่อนเพื่อนลองทำสิ่งนี้ใหม่สักหน่อยเพราะเนื่องจากพอพวกเรากลายเป็นคนที่สามารถทำงานจากที่บ้านได้แล้วแต่ยังจัดการไม่ได้ทำให้หลายคนกลายเป็นใช้เวลาทำงานตลอดเวลาซึ่งนั้นจะทำให้คุณหมดแรงในที่สุด ดังนั้นลองตั้งเวลาเริ่มงานและเลิกงานและเวลาพักบ้างทำให้เป็นปกติแล้วคุณจะรู้สึกสนุกและสบายมากขึ้นอย่างแน่นอน พวกเราชาวสัพเพเหระอยากให้เพื่อนเพื่อนลองหันกลับมามองเรื่องเล็กๆน้อยๆเหล่านี้บ้างเพื่อว่าความสุขที่เราแสวงหามันอาจจะอยู่แค่ตรงหน้าของเราแค่นี้เองก็ได้นะ ขอบคุณเรื่องราวดีๆจาก brightside — เรียบเรียงโดย สัพเพเหระ

วันหยุดยาวผ่านไปแล้วและตอนนี้ก็กำลังเข้าสู่การทำงานวันแรก หลายคนอาจจะยังต้องปรับตัว เตรียมใจสำหรับการทำงานวันแรกซึ่งแน่นอนว่ามันช่างเป็นวันที่ต่างกับเมื่อวานเสียนี่กระไรเพราะว่าเมื่อวานพวกเรายังรู้สึกสบายใจกับการได้นอนเล่นและตื่นสายอยู่เลยแต่วันนี้ก็ต้องตื่นขึ้นมา และเตรียมตัวให้พร้อมสำหรับการทำงานในวันใหม่พวกเราชาวสัพเพเหระเป็นกำลังใจให้จบก่อนเริ่มต้นการทำงานวันแรกไปด้วยกันอย่าพึ่งท้อถอยเราต้องผ่านการทำงานไปให้ได้เพื่อวันหยุดสุดสัปดาห์ที่กำลังจะมาถึงบ้านเอง และสำหรับวันนี้พวกเราชาวสัพเพเหระก็ได้เอาเรื่องราวความน่ารักสุดประทับใจที่ฟังแล้วรู้สึกชุ่มชื่นหัวใจกับความรักและความรู้สึกดีดีที่หลายหลายคนมีให้กัน อยู่เคียงข้างกัน ครั้งหนึ่งเมื่อหลายปีก่อนเป็นจังหวะที่บ้านของเรากำลังลำบากนิดหน่อย เพราะมีค่าใช้จ่ายหลายอย่างเกิดขึ้นโดยที่เราไม่เตรียมตัวไว้ก่อนอย่างเช่น ค่าซ่อมแซมบ้านเพราะจู่จู่หลังคาก็รั่ว แล้วยังมีค่าเดินทางที่พ่อแม่ของเราต้องใช้ในการเดินทางไปเยี่ยมและต้องอยู่ดูแลคุณปูและคุณย่าอย่างกระทันหันเพราะท่านเกิดไม่สบายขึ้นมา และเราดันมีค่าอุปกรณ์การเรียนเพิ่มขึ้นซึ่งแน่นอนว่าเราไม่อยากกวนที่บ้านจึงออกไปทำงานพาร์ทไทม์ แต่พอแฟนของเราทราบเรื่องเข้าเขาก็มาสมัครทำงานที่เดียวกับเราและยังเอาเงินที่ได้มาแบ่งให้เราครึ่งหนึ่งอีกด้วยซึ่งตอนแรกที่เค้ายื่นเงินมาให้เรา เรารีบปฏิเสธทันทีที่แต่เค้ากลับบอกเราว่า “ช่วงเวลาแบบนี้แหละที่คนเป็นแฟนกันต้องอยู่เคียงข้างกัน” และตอนนี้เราแต่งงานกันและยังคงช่วยเป็นกำลังใจให้กันและกันอยู่เสมอ สำหรับคนที่เรารัก เรายังจำเรื่องราวความน่ารักในวันวาเลนไทน์ที่น่ารักที่สุด เท่าที่เราเคยผ่านมาได้อย่างดีมันเริ่มต้นในเช้าที่อากาศเย็นเล็กน้อย เรากำลังอยู่ในร้านเพื่อเลือกการ์ดน่ารักน่ารักและพบว่ามีหนุ่มน้อยคนหนึ่งกำลังขมักเขม้นเลือกดอกไม้อยู่ในร้านด้วย ซึ่งก็ไม่ได้แปลกอะไรเพราะวันนี้หนุ่มหนุ่มที่ไหนก็ต้องมองหาดอกไม้สวยๆไปให้แฟนอย่างแน่นอน แต่ตอนที่เค้ากำลังเขียนการ์ดกลับกลายเป็นว่าเค้าเขียนข้อความว่า “สำหรับคุณแม่ในวันแห่งความรัก” ซึ่งพอเราเห็นแบบนั้นก็เลยถามให้แน่ใจว่าเค้าซื้อดอกไม้ให้แม่จริงๆ เหรอซึ่งคำตอบที่ได้กลับมาก็ทำให้เรารู้สึกดีมากมากเพราะเค้าบอกว่า “วันนี้มันเป็นวันพิเศษ สำหรับคนที่เรารัก จะแปลกอะไรถ้าคุณแม่จะได้ดอกไม้สวยๆในวันนี้ด้วยละ” รู้เลยว่ารัก หลายวันก่อนเราออกไปทานอาหารที่ร้านอาหารใกล้บ้านกับเพื่อนๆ ซึ่งบังเอิญเจอคุณสามีของเรานั่งอยู่ก่อนแล้วแต่ในขณะที่เรากำลังจะเดินเข้าไปเรียกเขาเราสังเกตุเห็นท่างทางเค้าแปลกๆ เพราะจู่ๆเขายิ้มหวานกับโทรศัพท์และพิมพ์อะไรบางอย่าง ซึ่งเราส่งสัยมากมากและกำลังจะเดินอ้อมไปข้างหลังเพื่อดูให้ชัดสักหน่อย แต่อยู่ๆเสียงแมสเสจของฉันก็ดังขึ้นและนั้นก็เป็นข้อความจากคุณแฟนของเรานั้นเอง กลายเป็นว่าที่เค้ายิ้มหวานเพราะกำลังส่งข้อความถึงเรานี้เอง “ที่ยิ้มหวานเพราะคิดถึงเราอยู่นั้นเอง ดูหน้าแล้วก็รู้เลยว่ารักเราขนาดไหน” ของขวัญคือสิ่งที่ทำให้มีความสุข ปีที่แล้วตอนวันเกิดของคุณพ่อที่จะอายุครบ 50 ปี ถือเป็นงานวันเกิดที่น่าประทับใจ ที่สุดเท่าที่เราเคยจัดมาเพราะก่อนหน้านั้นคุณพ่อบอกกับทุกคนว่าอยากได้ของขวัญเป็นของเล่นเด็กอะไรก็ได้ซึ่งทุกคนในครอบครัวต่างก็คิดไปว่าคุณพ่อน่าจะอยากเล่นบ้างเพราะก่อนหน้านั้นท่านไม่ค่อยจะได้ของเล่นเหมือนคนอื่นๆเค้า แต่พอถึงบ้านเกิดพวกเราก็ต้องประหลาดใจเมื่อท่านบอกให้พวกเราไปยังสถานที่แห่งหนึ่งเพื่อจัดงานวันเกิดให้และที่นั่นก็คือบ้านรับเลี้ยงเด็กและของขวัญทั้งหมดที่พวกเราเตรียมมานั้นคุณพ่อก็ให้นำของขวัญเหล่านั้นไปแจกให้เด็กเด็กแทน และวันนั้นก็กลายเป็นวันเกิดที่น่าจดจำที่สุดและพวกเราก็ได้รู้แล้วว่า “ของขวัญคือสิ่งที่ทำให้มีความสุข จริงๆ” ทั้งกับผู้ให้และผู้ที่ได้รับมัน ยังคงมีเรื่องราวดีดีอย่างนี้เกิดขึ้นอยู่ตลอดเวลาเพียงแค่เราเปิดใจรับมัน หรือบางครั้งเรื่องราวดีดีก็อาจจะเกิดจากการที่พวกเราได้ลงมือสร้างมันขึ้นมาเองก็ได้พวกเราอยากให้สิ่งดีดีเหล่านี้ได้ส่งต่อพลังและความรู้สึกดีดีให้กับคนอื่นๆต่อไปได้อีกด้วย ขอบคุณเรื่องราวดีๆจากเพื่อนที่ได้ส่งมาให้พวกเรา เรียบเรียงโดย สัพเพเหระ

วันนี้เพื่อนเพื่อนหลายคนของเราอาจจะไม่ต้องออกไปที่ไหนเพราะว่าได้หยุดหรือได้ทำงานจากที่บ้านกันแล้ว แต่อีกหลายหลายคนที่ยังต้องออกไปทำงานอยู่นั้นพวกเราก็อยากจะส่งกำลังใจให้เพื่อนเพื่อนได้อดทนอีกสักนิดเพราะว่าอีกไม่กี่วันก็จะเดินทางไปถึงวันสงกรานต์กันแล้วนะ แล้วเพื่อนเพื่อนของพวกเราจะได้หยุดพักผ่อนกันต่อเนื่องถึงห้าวันก้นเลยนะ แค่คิดแบบนี้แล้วหลายหลายคนก็คงจะมีกำลังใจกันมากขึ้นแล้วละสิ บอกนอกเรื่องตามประสาคนที่ไม่ได้หยุดกับเค้าเราหวังว่าเพื่อนเพื่อนก็น่าจะเข้าใจเราบางสิเนอะ หมดเรื่องเล่าละเปลี่ยนเป็นเรื่องอื่นๆสนุกๆกันจะดีกว่า วันนี้พวกเรา BTW ก็มีเรื่องราวน่าสนใจมาฝากเพื่อนเพื่อนเหมือนเดิมแหละและเรื่องราวในวันนี้ก็เกี่ยวกับความสนใจหรือจะเรียกว่าความชอบของเพื่อนเพื่อนที่อ่านหนังสือและชอบดูหนังที่สร้างจากหนังสือซึ่งแน่นอนว่าถ้าเราเอ่ยชื่อนี้ออกมาเพื่อนเพื่อนหลายคนต้องบอกว่าเป็นแฟนตัวยงของเรื่องนี้เลยก็ว่าได้ และวันนี้พวกเราก็จะมาคุยกันถึงเรื่องราวของแฮรรี่พล็อตเตอร์ยังไงละ เพราะเรื่องนี้คงไม่พูดถึงไม่ได้เนื่องจากเป็นภาพยนต์ที่ช่วยเติมเต็มความฝันและจินตนาการของเราเลยก็ว่าได้กับโลกของเวทมนต์ที่ผสมผสานให้เข้ากับโลกความจริงได้อย่างสนุกสนานและสมจริงมากเรื่องหนึ่งเลย พวกเราทุกคนคือพอตเตอร์เฮด นั่นเป็นเหตุผลที่เราชอบที่จะแบ่งปันข้อเท็จจริงสนุก ๆ ทั้งหมดเกี่ยวกับ “โลกพ่อมด” รวมไปถึงจักรวาลคู่ขนานของนักแสดงคนอื่นๆ ที่อาจจะได้เล่นเป็นพ่อมดที่มีชื่อเสียงที่สุดในโลก และอย่าลืมอ่านโบนัสที่ท้ายบทความ! คนแรกที่เราจะกล่าวถึงก็คือตัวละครที่เหมือนจะรู้ทุกอย่างแต่ก็ไม่ค่อยยอมบอกอะไรเราเลยนั้นก็คือ อัลบัส ดัมเบิลดอร์ ที่รับบทโดยริชาร์ด แฮร์ริส และ ไมเคิล แกมบอน © Harry Potter ซึ่งถ้าเพื่อนเพื่อนติดตามมาตั้งแต่ตอนแรกจะทราบว่าอันที่จริงแล้วในภาคแรกนักแสดงริชาร์ด แฮร์ริส คือคนที่แสดงเป็นดัมเบิลดอร์ แต่หลังจากที่เค้าต้องจากไปก่อนเวลาอันควรจึงต้องมองหานักแสดงอื่นมาแทนซึ่งรายชื่อที่อยู่ในรายการคัดเลือกนักแสดงนั้น อันที่จริงก็มีเอียน แมคเคลเลน ซึ่งถือเป็นอีกหนึ่งคนที่โด่งดังมากจากการแสดงในบทบาทของพ่อมดในเรื่องเดอะลอร์ดออฟเดอะริงส์ แต่เพราะเหตุผลส่วนตัวบางอย่างทำให้เอียน แมคเคลเลนเลือกที่จะปฏิเสธการแสดงต่อในบทบาทนี้ ซึ่งพอสอบถามและลองหาในบทสัมภาษณ์ดูก็พบว่าเพราะริชาร์ด แฮร์ริสนั้นเคยกล่าวถึงเอียน แมคเคลเลน ในเรื่องของฝีมือในการแสดงว่าเค้านั้นขาดบางสิ่งบางอย่างในการถ่ายทอดความรู้สึกในบทที่ได้รับ ซึ่งนั้นทำให้เอียนไม่อยากที่จะแสดงต่อในบทบาทที่ริชาร์ด แฮร์ริส เคยแสดงเอาไว้นั้นเอง และท้ายที่สุดนักแสดงที่ได้รับคัดเลือกก็คือไมเคิล แกมบอนนั้นเอง มาถึงตัวละครคนที่สองอย่าง ลูน่า เลิฟกู๊ด ที่รับบทโดยอีวานน่า ลินช์ © Harry Potter…

เย็นได้ไม่เท่าไหร่ตอนนี้ก็เริ่มกลับมานั่งเหงื่อออกกันอีกแล้ว แต่ถึงยังไงก็ต้องบอกว่าช่วงสองสามวันที่ผ่านมามันช่างเป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุดในเดือนเมษาเลยก็ว่าได้ ถึงแม้ว่าตอนนี้มันจะเริ่มเปลี่ยนกลับไปเป็นบรรยากาศเดิมๆที่เราไม่ค่อยคิดถึงนักนั้นก็คือความร้อนนั่นเอง แต่ก็ยังดีที่มีเพื่อนของเรามากมายที่ได้ออกไปเที่ยวในช่วงวันเสาร์อาทิตย์ที่ผ่านมาซึ่งตอนนั้นเป็นวันที่อากาศเย็นมากและต้องขอบอกว่านั้นต้องเป็นความทรงจำที่ดีอย่างนึงอย่างแน่นอนเพราะใครจะคิดละว่าเราจะได้ใส่เสื้อกันหนาวออกไปเที่ยวทะเลในเดือนเมษาแบบนี้ นั่นทำให้เราคิดว่าอันที่จริงแล้วเรื่องราวต่างๆมันก็สามารถเกิดขึ้นได้ไม่ว่าเรื่องนั้นจะอยู่ในความคิดหรือไม่เคยอยู่ในความคิดของเราเลยก็แล้วแต่ ซึ่งพอพวกเราชาวสัพเพเหระได้ลองไปหาภาพหรือเรื่องราวต่างๆบนอินเตอร์เน็ตก็พบว่ามีภาพแปลกแปลกมากมายหลายภาพที่เราก็ไม่คิดว่าจะเกิดขึ้นได้ ที่สำคัญยังมีเพื่อนของเราสามารถเก็บภาพเหล่านั้นมาได้อีกด้วยนั้นยิ่งทำให้เรามั่นใจว่า บนโลกเล็กๆใบนี้อะไรก็เกิดขึ้นได้และวันนี้พวกเราก็นำภาพเหล่านั้นที่เกิดขึ้นเพียงเสี้ยววินาทีมาให้เพื่อนเพื่อนได้ชมกันด้วยนะลองไปชมกันเลยดีกว่า ต้องเรียกว่าวิชาตัวเบาของจริง เมื่อน้องหมาสามารถวิ่งไปบนน้ำได้อย่างสนุกสนาน ซึ่งภาพนิ่ง นี้ทำให้เราเห็นเป็นแบบนั้น แต่อันที่จริงน้องหมาตัวนี้ก็สามารถวิ่งบนผิวน้ำได้สามสี่จังหวะก่อนที่จะลงไปไหว้น้ำเล่นในสระน้ำนั่นเอง © troyANDabed / Reddit เมื่อคุณนกพิราบลงจอดแบบไม่หลับลื่น อะไรจะบังเอิญไปขวางทางนกแบบนั้นได้ © Gingerbreadmonsoon / Reddit เค้าว่า เราสามารถโยนเหรียญขึ้นไปบนฟ้าแล้วให้มันตกลงมาตั้งที่โต๊ะหรือพื้นได้พอดี ใครสั่งก็คิดว่ายากแต่ลองมาดูภาพนี้ดูสิเมื่อช่องเล็กๆบนที่เก็บหูฟังของเรามีคุณผึ้งที่บินมาติดพอดีแบบนี้อะไรก็เกิดขึ้นได้ © doradiamond / Reddit ตอนที่เราจะถ่ายรูปสามีคุณนกนางนวลตัวนี้ก็บินมาขวางยืนตรงหน้าทำให้เหมือนเค้ากำลังขี่น้องตัวนี้อยู่เลย © Rustrobot / Reddit เมื่อภาพดวงจันทร์ในฝันที่ตั้งหน้าตั้งตารอถ่าย กลายเป็นภาพประทับใจอีกเรื่องเพราะมีคุณนกย้ายถิ่นที่กลับลังบินผ่านพอดี © KuriousHumanPics / Reddit วันนี้เราไปตกปลาและหวังว่าจะได้ปลากลับมาด้วยแต่กลายเป็นว่าเราได้เบ็ดตกปลากลับมาแทน © stormtrooperZ16 / Reddit ดูเหมือนคุณนกจะเข้าใจผิดว่าขาของคุณตาคือต้นไม้จึงบินเข้ามาเกาะสงสัยต้องไปตัดแว่นแล้ว © A_Random_Sunstorm / Reddit ถ้าชุดนี้ไม่เป็นที่นิยมนั่นก็หมายความว่าเราใจตรงกันอย่างมากเลยสำหรับตัวฉันและคนจัดเสื้อผ้าหน้าร้านคนนี้ © LucasHormann /…

เราเชื่อว่าการทำงานทุกอย่างนั้นมีคุณค่าเสมอและไม่มีงานไหนที่ไม่ต้องทุ่มเทเพื่อให้เกิดความสำเร็จไม่ว่างานนั้นเราจะเห็นแค่เบื้องหน้าที่ดูแล้วมันสุดแสนจะสบายแล้วก็ตาม เพราะอันที่จริงกว่าที่จะออกมาเป็นอย่างที่เราเห็นนั้น ผลงานทุกอย่างจะต้องผ่านการสร้างสรรค์และลงมือทำอย่างต่อเนื่องและจริงจังจึงจะออกมาเป็นผผลงานที่สมบูรณ์อย่างที่เราได้เห็นกัน ดังนั้นพวกเราชาวสัพเพเหระจึงเชื่อว่าสิ่งต่าง ๆ นั้นนล้วนมีคุณค่าใรตัวของมันเองเสมอ และวันนี้เราก็อยากจะนำอีกหนึ่งเบื้องหลังการทำงานของเหล่านักแสดงที่ต้องบอกเลยว่ากว่าจะมาเป็นภาพยนตร์เบื้องหน้าที่ดูสนุกสนานเหล่านี้นั้นมันต้องผ่านกระบวนการทำงานความอดทนของเหล่านักแสดงและความร่วมมือจากคนทำงานทั้งหมดเพื่อให้ผลงานเหล่านี้พร้อมสำหรับการสร้างความสุขและเสียงหัวเราะให้กับผู้ชมอย่างเรานั้นเอง มาพบกับอีกหนึ่งนักแสดงคุณภาพแถวหน้าของฝ่ายหญิงกันเลยกับคุณ แองเจลิน่า โจลี่ © Instagram ต้องขอยอมรับในบทบาทและฝีมือการแสดงของเธอตั้งแต่เรื่องแรกแรกที่เราเห็นจนถึงตอนนี้เธอก็ยิ่งแสดงบทบาทต่างๆที่ได้รับมอบหมายได้อย่างไม่มีที่ติแต่นอกจากฝีมือในการแสดงของเธอแล้วนั้นต้องบอกเลยว่าเธอยังมีความอดทน เป็นเลิศอีกด้วยเพราะจากภาพที่เราเอามาให้เพื่อนเพื่อนชมนั้นคือการแต่งหน้าเพื่อแสดงเป็นตัวละครตัวหนึ่งซึ่งเธอต้องใช้ระยะเวลาเกือบ 2 ชั่วโมงครึ่งในการปรับรูปโฉมของตัวเองให้กลายเป็นเหมือนตัวละครมากที่สุด นอกจากนี้ยังมีชุดเสื้อผ้าและเครื่องประดับผมที่มีน้ำหนักมากกับทั้งรองเท้าส้นสูงเกือบ 5 นิ้วซึ่งนั่นถือเป็นความยากลำบากอีกส่วนหนึ่งที่ทำให้เธอต้องคอยระมัดระวัง แต่ด้วยทางความเก่งและความสามารถทำให้เธอยังแสดงเข้าถึงบทบาทได้อย่างไม่มีที่ติ เซียร์ชา โรแนน กลับบทย้อนยุคกลับไปในช่วงปีเจ็ดศูนย์ © Focus Features ถึงแม้ว่าเธอจะมีรูปร่างที่ดีอยู่แล้วแต่เพื่อนเพื่อนทราบไหมว่าชุดที่เธอต้องสวมใส่นั้นมันทั้งเล็กและรักอย่างมากทำให้ถึงขนาดเธอเคยบอกว่า ขณะที่สวมใส่ชุดนี้ต้องใช้ทั้งความอดทนและการฝึกฝนอย่างมากถึงขนาดที่ว่าการหายใจยังเป็นเรื่องที่ต้องฝึก แต่เธอก็ยังคงต้องสวมชุดนี้เกือบวันละ 12 ชั่วโมงเพื่อถ่ายทำถ้าพยนต์เรื่องนี้ให้เสร็จฟังแล้วก็น่าจะทราบกันว่าต้องใช้ทั้งความพยายามและความอดทนมากแค่ไหน บทสัมภาษณ์ของ ราล์ฟ ไฟนส์ จากการที่ต้องแสดงเป็นคนที่คุณก็รู้ว่าเค้าคือใคร © Harry Potter จากที่เราเห็นกันอยู่แล้วก็น่าจะพอทราบได้ว่าการแสดงบทนี้ทั้งจะต้องอยู่ภายใต้ชุดของตัวละครและการแต่งหน้าด้วยเทคนิคพิเศษซึ่งมันไม่ง่ายเลยเพราะถึงแม้ว่าจะสร้างมาอย่างดีขนาดไหนแต่ตอนสวมใส่ก็ยังทำให้ขยับตัวได้ยากและยังร้อนมากมากเลยด้วยยังไม่รวมเวลาในการแต่งหน้าที่ใช้มากกว่าสองชั่วโมงนะ ย้อนกลับไปในปี 2014  กับบทบาทการแสดงของทิลด้า สวินตัน © The Grand Budapest Hotel ที่เธอเล่าให้เราฟังว่าการเลือกรับบทนี้ถือเป็นการฝึกฝนตัวเธอทั้งในด้านของการแสดงและความใจเย็นอย่างมากเพราะเราต้องใช้เวลาอย่างน้อยน้อยก็ห้าชั่วโมงต่อวันสำหรับการเปลี่ยนโฉมให้เธอกลายเป็นหญิงชราซึ่งทีมงานก็ทำออกมาได้อย่างดีเยี่ยมเลย แต่ใครจะทราบไหมว่าหลังจากการแสดงเสร็จแล้วเธอยังต้องใช้เวลาอีกเกือบห้าชั่วโมงในการถอดสิ่งต่าง ๆ และลบเครื่องสำอางและสิ่งต่าง ๆ อย่างระมัดระวังเพราะอุปกรณ์บางอย่างจะคงต้องเห็บไว้สำหรับใช้ในการแต่งหน้าครั้งถัดไป ซึ่งต้องขอบคุณทีมงานที่ดูแลเรื่องการจัดคิวที่จะเตรียมฉากต่าง…

งานทุกประเภทเกี่ยวข้องกับการมีปฏิสัมพันธ์กับผู้อื่น และบางครั้งลูกค้าก็ลืมไปโดยสิ้นเชิงว่าบุคคลที่พวกเขากำลังคุยด้วยนั้นเป็นมนุษย์อีกคนหนึ่ง ข้อดีอย่างหนึ่งของการทำงานร่วมกับลูกค้าคือการมีเรื่องราวดีๆ ที่จะบอกต่อตลอดหลายปีที่ผ่านมาเกี่ยวกับประสบการณ์ที่เลวร้ายที่สุด สนุกสนานที่สุด มีไหวพริบที่สุด หรือ “ได้โปรดพาฉันออกไปจากที่นี่” เราพบเรื่องราวการทำงานบางอย่างที่เราต้องการให้คุณอ่าน และอย่าลืมส่วนโบนัสของเราสำหรับเรื่องราวที่น่ารักที่สุดเกี่ยวกับการที่เด็กๆ เป็นลูกค้าได้ดีกว่าผู้ใหญ่บางคน ลูกค้าคนสำคัญ เรื่องตลกของเราในการทำงานที่ร้านอาหารตามสั่งแห่งหนึ่งในตอนที่เราเรียนอยู่ชั้นมัธยมนั้นก็คือ เราจะพบกับลูกค้าหลากหลายรูปแบบ บางคนก็ดีแสนดีบางคนก็มีวิธีการสั่งอาหารได้งงอย่างที่เราไม่เคยคิดมาก่อน แต่หนึ่งในนั้นคือลูกค้าที่เราแทบจะลืมไม่ได้เลยเพราะอาหารที่เธอสั่งนั้นสุดแสนจะธรรมดาแต่ในความธรรมดานั้นกลับทำให้พวกเราเหล่าเด็กเสิร์ฟต้องฉงนเพราะไม่ว่าอาหารที่เธอสั่งนั้นจะเพิ่งทำเสร็จจากเตาแล้วตักขึ้นและจัดจานได้สมบูรณ์แบบแค่ไหน แต่เธอก็ยังจะเรียกพวกเราเข้าไปแล้วกล่าวตำหนิเรื่องเล็กๆน้อยๆ ซึ่งทุกครั้งสิ่งที่พวกเราทำก็เพียงแต่ยืนฟังและรับอาหารกลับมาในครัวก่อนจะนำมันออกไปเสิร์ฟอีกครั้งพร้อมคำขอโทษซึ่งเธอก็จะยิ้มรับและขอบคุณ “ทั้งที่อาหารจานนั้นก็คือจานเดิมนั้นเอง” พวกเราก็ไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงต้องพยายามทำแบบนี้แต่พวกเราก็พร้อมจะบริการเธอเพราะอย่างน้อยเธอก็เป็นลูกค้าประจำของร้านเราถึงจะแปลกสักหน่อยก็ตาม เราพร้อมทุกเรื่อง ร้านของเราไม่เคยทำกิริยาไม่ดีต่อลูกค้าเลย ไม่ว่าจะอยู่ในสถานการณ์แบบไหนพวกเราก็ถูกสอนให้รับมือกับลูกค้าแทบจะทุกรูปแบบ ไม่ว่าจะเป็นคนที่พิถีพิถันแค่ไหนหรืออยากจะตำหนิอะไรพวกเราก็บริการด้วยใจเสมอมา เพื่อให้เค้าเหล่านั้นประทับใจ แต่ก็มีอยู่บางครั้งที่เราต้องทำให้ลูกค้าของเรานั้นเหงื่อตกเพราะมีบางคนที่บอกกับเราว่าลืมกระเป๋าเงินหรืออาจจะมีไม่เพียงพอที่จะจ่าย ซึ่งทางออกของพวกเรานั้นยังเรียบง่ายและเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้ม ด้วยการเชิญแขกของเราเข้าไปที่หลังร้านอย่างสุภาพและให้พวกเค้าเหล่านั้นล้างจานกองโตที่รอพวกเค้าอยู่ ซึ่งนั้นทำให้ในครั้งต่อต่อมาพวกเค้าก็ยังคงมารับบริการอย่างยิ้มแย้มและบอกเล่าเรื่องตลกของการล้างจานแทนค่าอาหารต่อเพื่อนๆของพวกเค้าอย่างมีความสุข เข้ากันได้ไหม เราเรียนทางด้านการออกแบบแฟชั่นมาและเคยไปทำงานเป็นพนักงานในร้านเสื้อผ้าแห่งหนึ่ง และเรื่องประทับใจที่เกิดขึ้นกับเราก็คือมีอยู่ครั้งหนึ่งมีคนเข้ามาลองกางเกงแบบต่างๆ อยู่หลายชุดและหลังจากผ่านไปเกือบชั่วโมงกับการเปลี่ยนเสื้อและกางเกงไปมาหลายชุดจนเค้าพอใจและหันมาถามเราว่าเค้าดูเป็นยังไงในชุดนี้ ซึ่งเราก็ตอบไปตรงๆตามที่เห็นว่าทุกอย่างไม่เข้ากันเท่าไหร่นักโดยเฉพาะเสื้อที่สวมอยู่รูปแบบและขนาดก็ไม่เข้ากันกับกางเกงที่เลือก จากนั้นเราก็ลองเอาเสื้อของทางร้านที่เข้ากันมาให้เค้าลองอีกครั้งและทุกอย่างก็จบลงที่เค้าจัดเสื้อกางเกงที่เข้าชุดกลับบ้านไปอีกสามชุด และเราก็ได้ทริปเล็กน้อยจากความคิดเห็นของเราอีกด้วย ทำให้ดีหน่อย เราทำงานเป็นพนักงานออกแบบและเรื่องตลกไม่ออกของเราที่มันจะเกิดขึ้นบ่อยมากเวลาที่เราส่งงานนั้นก็คือการขอปรับสิ่งต่าง ๆ เล็กๆน้อยๆในชิ้นงานตัวอย่างครั้งล่าสุดเมื่อเรานำงานไปส่งให้หลังจากที่เค้าดูอย่างช้าแล้วก็เริ่มออกความคิดเห็น “ผมขอเพิ่มวงกลมตรงนี้ และขยายภาพด้านหลัง เอาฉากและเงาเป็นสีใหม่” หลังจากที่เราขยับตามทุกอย่างเรียบร้อยแล้วก็ได้คำตอบกลับมาว่า “มันดูไม่เหมือนที่ผมคิดไว้เลยนะคุณแก้ให้มันดีกว่านี้ได้ไหม” และสิ่งที่เราทำก็แค่เอาย้อนไปเอางานก่อนที่เค้าจะแก้แล้วเปิดให้เค้าดูอีกครั้ง ซึ่งครั้งนี้มันมักจะผ่านไปอย่างเงียบๆ อร่อยซะงั้น ร้านของเราเป็นการอาหารที่ทำแต่เบอร์เกอร์และอาหารเช้าแบบง่ายๆอย่างเช่นไข่ดาวและแฮมทอด แต่เช้าวันหนึ่งมีลูกค้าประจำเดินมาและบอกว่าต้องการทานอะไรที่ต่างออกไปอย่างมิทบอล ซึ่งพวกเราก็คุยกันอยู่นานว่าทางร้านไม่มีและไม่เคยทำเจ้าสิ่งนี้มาก่อน แต่แล้วหลังจากที่คุยกันอยู่นานจนกระทั้งพ่อครัวของเราเดินออกมาบอกว่าจะลองทำให้ซึ่งเค้าก็เอาเจ้าเบอร์เกอร์ที่มีนั้นแหละซึ่งปกติก็จะเป็นก้อนกลมๆแบนๆมาปั้นใหม่ให้กลมเหมือนลูกบอลแล้วค่อยๆย่างอย่างช้าๆและเมื่ออาหารพร้อมเสิร์ฟทุกอย่างก็ดูดีมากและสิ่งที่ลูกค้าบอกเราก็คือมันคือมิทบอลที่อร่อยมากมาก พวกเราทั้งคู่ยิ้มและคิดในใจว่า “ทำครั้งแรกก็อร่อยซะงั้น แต่เบอร์เกอร์ที่ทำให้ทานมาตั้งนานไม่ยักก็เคยชม”…

เคยได้ยินคำกล่าวที่ว่าพวกเราล้วนมีสิ่งหนึ่งที่มีอยู่กับตัวเราแต่การนำสิ่งนั้นไปใช้ของแต่ละคนที่แตกต่างกันกลับสร้างให้เกิดความแตกต่างกันได้ ใช่แล้วละพวกเราชาวสัพเพเหระกำลังพูดถึงเรื่องราวของเวลานั้นเองที่พวกเราทุกคนหรือใครใครก็มีสิ่งนี้อยู่เหมือนเหมือนกัน กับเวลายี่สิบสี่ชั่วโมงต่อวันที่เราจะเอาไปทำอะไรก็ได้ไม่ว่าจะเอาไปนอนหรือเอาไปคิดสร้างสิ่งต่างๆ หรืออาจจะเอาไปทำสิ่งอื่นๆ อีกก็แล้วแต่ แต่อีกสิ่งหนึ่งที่พวกเรานั้นแตกต่างกันนั้นก็คือเรื่องของอายุนั้นเอง ที่เราบอกแบบนี้ก็เพราะว่าพวกเราชาวสัพเพเหระนั้นพบว่ามีหลายหลายคนที่อายุไม่มากนักแต่ก็หน้าตาไปไกลมากแล้ว แต่ตรงกันข้ามกับอีกหลายหลายคนที่ถึงแม้ว่าวันเวลาจะผ่านไปมากน้อยขนาดไหนพวกเราก็ยังคงมองเห็นอายุคงเป็นเพียงแค่ตัวแลขที่เพิ่มขึ้นเท่านั้นเพราะพวกเค้าเหล่านั้นแทบจะไม่ได้เปลี่ยนแปลงไปสักเท่าไหร่นัก และตอนนี้พวกเราก็ได้ลองเอาภาพจองดารานักแสดงที่ต้องบอกว่ากาลเวลาทำอะไรพวกเค้าไม่ได้เลย โซเฟีย ลอเรนหรือแฟนหนังตั้งแต่ยุคปี 1935 และต่อมาอีกกว่าหกสิบปีคงจดจำเธอได้อย่างแน่นอน @ East News เพราะเธอคือสุดยอดนางเอกที่ได้รับขนานนาวว่าเป็นไข่มุกเเห่งวงการภาพยนตร์อิตาลีเลยทีเดียว ต้องบอกเลยว่าทั้งแม่ของเธอก็เป็นนักแสดงมาก่อนเช่นเดียวกัน ซึ่งนั้นก็อาจจะทำให้เป็นแรงบันดาลใจให้กับโซเฟียในการสนใจที่จะเป็นนักแสดงก็ได้ หลังจากที่เธอได้เข้าสู่วงการแล้วนั้นทุกอย่างในตอนแรกก็ไม่ได้ราบรื่นสักเท่าไหร่นักเพราะด้วยช่วงเวลานั้นมีเรื่องของความขัดแย้งเกิดขึ้นในหลายหลายที่ แต่เมื่อมีโอกาสสร้างสรรค์ผลงานที่เกิดจากฝีมือการแสดงของเธอให้ผู้ชมได้เห็นแล้ว เหล่าผู้ชมต่างก็ชื่นชอบในผลงานการแสดงของเธอทำให้เธอมีชื่อเสียงมากขึ้นเรื่อยถึงขนาดที่ว่าเธอเป็นนักแสดงคนแรกเลยที่ได้รางวัลออสการ์สาขาดารานำฝ่ายหญิงในหมวดภาษาต่างประเทศและถึงแม้วันนี้เธอจะอายุมากขึ้นขนาดไหนแต่ก็ยังคงความดูดีไม่เปลี่ยนแปลง จูดิธ โอลิเวีย เดนช์ หรือที่ใครหลายคนอาจจะจดจำเธอได้จากบทของเอ็มสุดยอดผู้บริหารในเรื่องเจมส์ บอนด์ 007 @ EAST NEWS แต่ใครจะทราบกันบ้างละว่าอันที่จริงแล้ว จูดิธนั้นเริ่มสร้างสรรค์ผลงานการแสดงละครของเธอมาตั้งแต่ปี 2500 และมีรางวัลต่างๆรับรองความสามารถของเธอมากมายอีกทั้งในปี 2541 เธอยังได้รับรางวัลออสการ์จากผลงานเรื่อง Shakespeare in Love และไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานขนาดไหนแล้วแต่เราก็ยังพบกับเธอในบทบาททั้งบนหน้าจอภาพยนต์รวมไปถึงผลงานจากซีรย์ต่าง ๆ อยู่บ้างต้องเรียกว่าเป็นอีกหนึ่งนักแสดงคุณภาพที่มิอาจมองข้ามเลย ถ้าจัดธรรมเนียบหนุ่มน้อยและหนุ่มใหญ่ละก็ต้องมีคลินต์ อีสต์วุด รวมอยู่ในนั้นอย่างแน่นอน @ East News เพราะถึงแม้ว่าตอนนี้เค้าจะอายุเกือบเก้าสิบปีแล้ว แต่เราก็ยังเห็นเค้าออกไปเป็นหนึ่งในนักแสดงรับเชิญหรือตามงานสำคัญอยู่บ้างถ้านับรวมเวลาที่เค้าอยู่ในวงการบันเทิงแล้วก็ต้องบอกเลยว่าอาจจะมากกว่าอายุของเราหลายหลายคนเลยก็ว่าได้ เพราะนับจากภาพยนตร์เรื่องแรกของเขาที่ได้เริ่มออกฉายในปี 2498 ด้วยอายุเพียงยี่สิบปีนับถึงตอนนี้ก็มีผลงานในวงการบันเทิงถึงเจ็ดสิบปีเลยเป็นยังไงละช่างเป็นตัวเลขที่ไม่ธรรมดาเลยจริง ๆ…